Η άνοιξη με τις βόλτες στην εξοχή και τα τραπέζια έξω στην ύπαιθρο, είναι η καλύτερη εποχή για την εμφάνιση των τσιμπουριών. Τα τσιμπούρια μπορούν να σας μολύνουν με βακτήρια, ιούς και παράσιτα και να προκαλέσουν σοβαρές ασθένειες. Πώς θα τα αφαιρέσετε με ασφάλεια για να μην θέσετε σε κίνδυνο την υγεία σας.
Τα τσιμπούρια θα σας βρουν όταν πάτε στην εξοχή, όταν περπατάτε ανάμεσα σε φύλλα και χόρτα, κοντά σε θάμνους. Δεν πηδούν και δεν πετούν, αλλά περπατούν στο έδαφος και σκαρφαλώνουν σε φυτά. Περιμένουν μέχρι να περάσει ένα ζώο ή άνθρωπος για να γαντζωθούν, προσκολλώνται στο δέρμα και τρέφονται με αίμα, συνήθως για πολλές ημέρες.
Μερικά τσιμπούρια μπορεί να είναι μολυσμένα με μικρόβια, οπότε μπορούν να μεταφέρουν διάφορες αρρώστιες στους ανθρώπους. Στην Ευρώπη, οι πιο συνηθισμένες αρρώστιες που μεταδίδονται με τσιμπούρια είναι η «κροτωνογενής εγκεφαλίτιδα» και η νόσος Lyme. Στην Ελλάδα έχουν αναφερθεί, ευτυχώς, λίγα περιστατικά νοσημάτων που μεταδίδονται με τσιμπούρια.
Τα περισσότερα τσιμπούρια δεν είναι μολυσμένα και ο κίνδυνος να αρρωστήσει κάποιος μετά από τσίμπημα τσιμπουριού στη χώρα μας θεωρείται σχετικά μικρός.
Μέτρα προφύλαξης από τα τσιμπούρια
Ωστόσο, καλό είναι να λαμβάνετε προφυλάξεις για να μην υπάρχει ο κίνδυνος μόλυνσης.
Όταν πηγαίνετε στην εξοχή, να περπατάτε πάντα στο κέντρο των μονοπατιών και να μην περπατάτε μέσα σε πυκνή βλάστηση, σε λιβάδια και περιοχές με πολλά χόρτα.
Να φοράτε ρούχα με μακριά μανίκια και μακριά παντελόνια και γάντια όταν αγγίζετε χόρτα ή φυτά με τα χέρια σας.
Μην ξαπλώνετε και μην κάθεστε απευθείας στο έδαφος στην ύπαιθρο και φορέστε απωθητικό για τα τσιμπούρια. Βάλτε εντομοαπωθητικά που περιέχουν DEET, πικαριδίνη, έλαιο ευκαλύπτου λεμονιού (OLE) ή περμεθρίνη (τουλάχιστον 0,5%) στο δέρμα και στα ρούχα σας.
Εάν έχετε ζώα, ρώτησε τον κτηνίατρο πώς να τα προστατεύετε από τα τσιμπούρια και φροντίστε για τον αποπαρασιτισμό τους σε τακτική βάση.
Όταν επιστρέψετε στο σπίτι, να ελέγξετε προσεκτικά το σώμα σας, τα παιδιά σας και τα ζώα σας. Το τσιμπούρι δεν πονάει και είναι πολύ πιθανό να μην το καταλάβετε.
Τα τσιμπούρια είναι πολύ μικρά (σαν σπόρος ενός μήλου) και μοιάζουν με σκούρες φακίδες ή κηλίδες βρωμιάς ή «κακάδια» (που δεν βγαίνουν εύκολα) ή κρεατοελιές. Ένας μεγεθυντικός φακός μπορεί να σας βοηθήσει. Καλό είναι να κοιτάξετε στις μασχάλες, κάτω από το στήθος, γύρω από τα αυτιά, στον αφαλό, πίσω από τα γόνατα και στα μαλλιά, στο δέρμα του κεφαλιού.
Πώς θα αφαιρέσετε με ασφάλεια το τσιμπούρι
Όπως αναφέρει ο ιατρός Frank Esper από το Κέντρο Παιδιατρικών Λοιμωδών Νοσημάτων της Κλινικής Cleveland, «εάν βρείτε ένα τσιμπούρι που πρέπει να αφαιρέσετε, αποφύγετε να χρησιμοποιήσετε βαζελίνη ή να το κάψετε με αναπτήρα. Αυτές οι μέθοδοι αφαίρεσης είναι λιγότερο αποτελεσματικές. Η χρήση αναπτήρα αυξάνει τον κίνδυνο εγκαυμάτων για εσάς ή το παιδί σας, ενώ η βαζελίνη επιτρέπει στο τσιμπούρι να παραμείνει προσκολλημένο στο δέρμα σας για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».
Αντ’ αυτού, πάρτε ένα τσιμπιδάκι με αμβλεία μύτη και ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:
Πιάστε το τσιμπούρι με το τσιμπιδάκι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο δέρμα.
Τραβήξτε το απαλά και σταθερά προς τα πάνω. Μην τραβάτε απότομα ή στρίβετε, επειδή μέρος του τσιμπουριού (συνήθως, το κεφάλι του) μπορεί να παραμείνει ακόμα στο δέρμα. Και καθαρίστε την περιοχή με απολυμαντικό ή σαπούνι και νερό.
Βάλτε το τσιμπούρι σε σακούλα για να το πάτε σε γιατρό για αναγνώριση. Εάν πρόκειται για ένα είδος που μπορεί να μεταφέρει τη νόσο του Lyme, το τσιμπούρι εκτιμάται ότι ήταν προσκολλημένο για περισσότερο από 36 ώρες και είναι εντός τριών ημερών από την αφαίρεση του, ο ιατρός μπορεί να σας χορηγήσει αντιβίωση για την πρόληψη της ανάπτυξης της νόσου του Lyme.