Λάθη γίνονται. Αλλά όταν τα λάθη επαναλαμβάνονται μπορεί να βλάψουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών και να τα τραυματίσουν για πάντα.
Αυτά είναι τα 6 πράγματα που βλάπτουν την ψυχολογία των παιδιών μέσα στην οικογένεια.
1. Η αδιαφορία
Η αδιαφορία των γονιών για τα επιτεύγματα, τις δραστηριότητες και την πρόοδο του παιδιού τους βλάπτει την ψυχολογία των παιδιών μέσα στην οικογένεια: το παιδί αισθάνεται ότι δεν το λογαριάζουν, ότι είναι ένα ασήμαντο πρόσωπο. Το μήνυμα το οποίο λαμβάνει το παιδί από το γονιό του είναι το: «κάνε ό,τι θέλεις και άσε με ήσυχο». Το παιδί, κυρίως της προσχολικής ηλικίας, μπορεί να βιώσει αισθήματα ενοχής και να θεωρήσει τον εαυτό του υπεύθυνο για αυτήν τη συμπεριφορά του γονιού.
2. Η υποτίμηση
Όταν ένα παιδί νιώθει λυπημένο, φοβισμένο ή θυμωμένο το να το κοροϊδεύουν οι γονείς του ή να υποτιμούν το άγχος και τη στεναχώρια του επειδή είναι “απλώς παιδί”, βλάπτει την ψυχολογία του επειδή περνάει το μήνυμα ότι είναι λάθος να εκφράζει τα συναισθήματά του.
Στις φωνές, την υποτίμηση και τα προσβλητικά λόγια τα παιδιά αντιδρούν συνήθως με περισσότερες αταξίες, με αντεπίθεση ή με φόβο ή αγνοώντας τις συνεχείς εντολές των γονιών τους. Αλλά τελικά η υποτίμηση των γονιών κάνει το παιδί να ντρέπεται, να συμπεριφέρεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όχι μόνο στους γονείς του αλλά και στους συμμαθητές του, έχοντας μάθει βιωματικά ότι δυνατός είναι αυτός που υποτιμά τον άλλον.
3 Η ανύπαρκτη οριοθέτηση
Οι κανόνες και τα όρια βοηθούν τα παιδιά να προσδιορίσουν ποια είναι. Τα παιδιά χωρίς όρια νιώθουν ανασφάλεια και συχνά εκδηλώνουν προβλήματα στη συμπεριφορά τους, ενώ η μη οριοθέτηση βλάπτει ανεπανόρθωτα την ψυχολογία των παιδιών.
Η συνέπεια και η σταθερότητα στην εφαρμογή των κανόνων, αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για την ολοκληρωμένη και υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού, καθώς και την ομαλή λειτουργία ολόκληρου του οικογενειακού συστήματος.
4 Η κακή συμπεριφορά προς τον/την σύντροφό σας
Ενώ οι υγιείς διαφωνίες μπορεί να είναι χρήσιμες και δημιουργικές, οι κατηγόριες και τα προσβλητικά λόγια με το άλλο σας μισό μπορούν μόνο να τραυματίσουν τα παιδιά. Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να θαυμάζουν τους γονείς τους και να τους εκτιμούν. Αυτό τα κάνει να νιώθουν ασφάλεια και τους δίνει αυτοπεποίθηση.
Αν δεν δείχνετε τρυφερότητα και αγάπη στον/στη σύντροφό σας το παιδί δεν θα καταφέρει να καταλάβει τι σημαίνει αγάπη και πώς αυτή εκφράζεται μέσα σε μία σχέση. Αν μειώνετε και ακυρώνετε τον σύντροφό σας, δημιουργείτε μία χρόνια κατάσταση άγχους στο παιδί σας. Αν έχετε ήδη χωρίσει και κατηγορείτε τον άλλον αποξενώνετε τα παιδιά από τον άλλον γονιό και βλάπτετε έτσι η ψυχολογία των παιδιών.
5 Η υπερπροστασία
Η υπερπροστασία είναι ο εχθρός της αυτοπεποίθησης του παιδιού και πίσω από κάθε παιδί με αρνητική συμπεριφορά κρύβεται ένα παιδί με ευάλωτη αυτοπεποίθηση. Όταν προστατεύετε το παιδί από κάθε πρόβλημα και συναίσθημα, το παιδί αυτό θα πιστεύει ότι η ζωή είναι πιο εύκολη από όσο πραγματικά είναι.
Οι υπερπροστατευτικοί γονείς εμποδίζουν τα παιδιά τους όχι μόνο από το να αναπτύξουν τις δεξιότητες και τις ικανότητές τους αλλά και από το να μάθουν να προστατεύουν τον εαυτό τους μόνα τους. Παρότι πολλοί γονείς υποστηρίζουν ότι είναι υπερπροστατευτικοί με τα παιδιά τους γιατί αυτά είναι π.χ. υπερευαίσθητα και το χρειάζονται, η αλήθεια είναι ότι η υπερπροστασία δεν καλύπτει ανάγκες των παιδιών αλλά ανάγκες, φόβους ή προσωπικές ανασφάλειες των ίδιων των γονιών.
Οι υπερπροστατευτικοί γονείς δεν έχουν εμπιστοσύνη στις ικανότητες του παιδιού τους και αισθάνονται το φόβο ότι θα αποτύχει. Συνήθως αυτά τα παιδιά μεγαλώνοντας αντιμετωπίζουν προβλήματα στις σχέσεις με τους άλλους διότι αναμένουν από τους άλλους να πάρουν πρωτοβουλίες όσο αφορά για θέματα που αφορούν εκείνα.
6 Η σωματική βία
Το ξύλο δεν βγήκε από τον παράδεισο και βλάπτει σοβαρά την ψυχολογία των παιδιών. Όταν η σωματική βία χρησιμοποιείται για τη διατήρηση της τάξης και της πειθαρχίας η σχέση του γονιού και του παιδιού στηρίζεται στο φόβο και τον εξαναγκασμό και όχι στον αμοιβαίο σεβασμό. Συνήθως τα παιδιά που προέρχονται από οικογένειες όπου “πίπτει ράβδος” παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς και είναι δειλά, υποχωρητικά, ενοχικά ή δεν αναλάβουν πρωτοβουλίες από φόβο μήπως τιμωρηθούν.