Η πραγματική επιτυχία δεν μετριέται με βαθμούς ή τρόπαια, αλλά με την ψυχολογική ευημερία και την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να καλλιεργήσουμε με τη συμπεριφορά μας αυτή τη συναισθηματική δύναμη ως γονείς στα παιδιά μας; Ανακαλύψτε 9 συμπεριφορές που το ευνοούν.
Τα επιτυχημένα παιδιά μεγάλωσαν με γονείς που είχαν αυτές τις 9 συμπεριφορές
Όταν σκεφτόμαστε παιδιά που πετυχαίνουν, οι περισσότεροι φανταζόμαστε μαθητές με άριστες επιδόσεις, αθλητικά τρόπαια και επιστολές αποδοχής από πανεπιστήμια. Αλλά η πραγματική επιτυχία έχει να κάνει περισσότερο με την ανατροφή παιδιών που είναι σίγουρα για τον εαυτό τους, συναισθηματικά ασφαλή και έχουν μια βαθιά σύνδεση με τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους.
Οι γονείς που το κατάλαβαν πραγματικά αυτό ακολούθησαν αντισυμβατικές στρατηγικές ορισμένες φορές, και έδωσαν προτεραιότητα στην περιέργεια, την αγάπη για μάθηση και τη συναισθηματική νοημοσύνη, αντί για τις κοινωνικές προσδοκίες.
Οι 9 συμπεριφορές των γονιών για να γίνουν τα παιδιά τους επιτυχημένα:
- Επενδύουν στον εαυτό τους
- Αποφεύγουν να λένε συνεχώς «μπράβο!»
- Επικεντρώνονται στη σχέση τους με το παιδί
- Δεν τιμωρούν τα παιδιά τους
- Δεν επιβραβεύουν τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα
- Δίνουν μεγαλύτερη αξία στις ερωτήσεις παρά στις απαντήσεις
- Αφήνουν τα παιδιά τους να τους διδάξουν κάτι
- Εδραιώνουν το διάβασμα ως καθημερινή συνήθεια
- Διδάσκουν στα παιδιά τους να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους
Πώς επηρεάζει η ανατροφή τη συμπεριφορά των παιδιών;
Η γονεϊκή στάση έχει καθοριστική επίδραση στη συμπεριφορά και την ανάπτυξη του παιδιού. Όπως επισημαίνεται σε μια ανασκόπηση μελέτης που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2023, οι γονεϊκές πρακτικές επηρεάζουν άμεσα τη συμπεριφορά των παιδιών και μπορούν να συμβάλουν τόσο σε δυσκολίες, όπως το άγχος και η απόσυρση, όσο και σε εξωτερικευμένα προβλήματα, όπως η επιθετικότητα και η ανυπακοή.
Η μελέτη εξετάζει τέσσερις βασικές γονεϊκές στάσεις:
- την αυταρχική,
- την επιτρεπτική,
- την αδιάφορη και
- τη δημοκρατική/υπεύθυνη.
Οι αυταρχικοί γονείς, που χαρακτηρίζονται από αυστηρούς κανόνες και περιορισμένη ανταπόκριση, μπορούν να συμβάλουν σε χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και δυσκολίες στην ανεξάρτητη λήψη αποφάσεων των παιδιών τους.
Αντίθετα, οι γονείς με επιτρεπτική συμπεριφορά προσφέρουν υψηλή ανταπόκριση αλλά λίγα όρια, οδηγώντας ενδεχομένως σε παιδιά που δυσκολεύονται με την ανάληψη ευθυνών και την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων.
Η αδιάφορη γονεϊκή στάση, συχνά αποτέλεσμα παραγόντων όπως οι ψυχικές προκλήσεις των γονέων, μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και προβλήματα συμπεριφοράς στα παιδιά.
Τέλος, η δημοκρατική/υπεύθυνη γονεϊκή στάση, που συνδυάζει υψηλές προσδοκίες με θερμή υποστήριξη και ανοικτή επικοινωνία, συνδέεται συχνά με θετικά αποτελέσματα, ενθαρρύνοντας την ανάπτυξη υπεύθυνων και καλά προσαρμοσμένων παιδιών. Ας δούμε, όμως, τώρα τα συμπεριφορές των γονέων που βοηθούν τα παιδιά τους με γίνουν επιτυχημένα.
Μήπως έχετε τοξική θετικότητα; Κάντε το τεστ που το αποκαλύπτει
1. Επενδύουν στον εαυτό τους
Αντί να ανησυχούν τόσο πολύ για το πώς αντιδρούν τα παιδιά τους στις δύσκολες καταστάσεις, κατανοούν ότι η δική τους συμπεριφορά θα επηρέαζε το επίπεδο ανθεκτικότητας των παιδιών τους. Γίνονται πρότυπα ψυχικής και συναισθηματικής δύναμης, προσέχοντας πώς διαχειρίζονται το δικό τους άγχος μπροστά στα παιδιά τους.
2. Αποφεύγουν να λένε συνεχώς «μπράβο!»
Αντίθετα, ενθαρρύνουν τον προβληματισμό με φράσεις όπως «Πρέπει να είσαι πολύ περήφανος/η για τον εαυτό σου» ή «Δούλεψες πολύ σκληρά γι’ αυτό – πώς νιώθεις;». Παρόλο που το «μπράβο» είναι καλοπροαίρετο, μπορεί να δημιουργήσει μια εξάρτηση από την εξωτερική επιβεβαίωση. Αυτοί οι γονείς επικεντρώνονται στην καλλιέργεια της εσωτερικής κινητοποίησης και βοηθούν τα παιδιά τους να νιώθουν περήφανα για τα δικά τους επιτεύγματα.
3. Επικεντρώνονται στη σχέση τους με το παιδί
Μέσα από ποιοτικό χρόνο, ενεργητική ακρόαση και κοινές εμπειρίες, κάνουν τα παιδιά τους να αισθάνονται ότι τα εκτιμούν, ότι είναι ασφαλή και κατανοητά. Αυτό ενισχύει επίσης την αυτοπεποίθηση του παιδιού να αναλάβει κινδύνους και να ευδοκιμήσει.
4. Δεν τιμωρούν τα παιδιά τους
Αποφεύγουν την τιμωρία, γνωρίζοντας ότι αυτή δημιουργεί δυσαρέσκεια και αποσύνδεση, και όχι δεξιότητες. Αντίθετα, αφήνουν τις φυσικές συνέπειες να διδάξουν μαθήματα. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί ξεχάσει να κάνει την εργασία του για το σπίτι, θα πρέπει να το εξηγήσει στον δάσκαλό του – μια ευκαιρία να μάθει υπευθυνότητα και επίλυση προβλημάτων. Αυτή η προσέγγιση οικοδομεί αίσθημα ευθύνης και ανθεκτικότητα.
5. Δεν επιβραβεύουν τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα
Αντί να προσφέρουν ανταμοιβές για τους καλούς βαθμούς, επικεντρώνονται στην καλλιέργεια της αγάπης για τη μάθηση. Είτε το παιδί τους αριστεύει είτε δυσκολεύεται, η προσοχή τους παραμένει στην προσωπική του ανάπτυξη και φροντίζουν να είναι σαφές ότι οι βαθμοί δεν καθορίζουν την αξία του.
6. Δίνουν μεγαλύτερη αξία στις ερωτήσεις παρά στις απαντήσεις
Ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ρωτούν «γιατί» και «πώς», αντί να αποδέχονται απλώς την «σωστή» απάντηση. Αυτό καλλιεργεί την περιέργεια και τους δίνει την αυτοπεποίθηση να αμφισβητήσουν τα δεδομένα – βασικά χαρακτηριστικά των μελλοντικών ηγετών.
7. Αφήνουν τα παιδιά τους να τους διδάξουν κάτι
Είτε πρόκειται για την επίλυση ενός μαθηματικού προβλήματος είτε για την εξήγηση ενός αγαπημένου τους παιχνιδιού, αυτές οι στιγμές προσφέρουν στα παιδιά μια αίσθηση σπουδαιότητας. Κάνοντας οι ίδιοι ένα βήμα πίσω και αφήνοντας το παιδί τους να αναλάβει την πρωτοβουλία, οι γονείς δείχνουν σεβασμό στις ικανότητές του και ενισχύουν την αυτοεκτίμησή του.
8. Εδραιώνουν το διάβασμα ως καθημερινή συνήθεια
Το διάβασμα δεν είναι αγγαρεία, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Είτε μέσα από βιβλία με εικόνες πριν τον ύπνο είτε με μυθιστορήματα τα χαλαρά απογεύματα, το διάβασμα γίνεται μια φυσική και ευχάριστη συνήθεια, καλλιεργώντας τη δημιουργικότητα και μια δια βίου αγάπη για τη μάθηση.
Οι 6 ενοχλητικές συμπεριφορές που συνηθίζουν οι άνδρες και απεχθάνονται οι γυναίκες
9. Διδάσκουν στα παιδιά τους να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους
Αντιμετωπίζουν τα συναισθήματα ως κάτι πολύτιμο, όχι κάτι που έπρεπε να διορθωθεί ή να αποφευχθεί. Όταν το παιδί τους ήταν αναστατωμένο μετά από μια ήττα σε ένα παιχνίδι, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να πουν: «Καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι αυτό για σένα. Είναι δύσκολο να χάνεις κάτι που αγαπάς». Αυτή η απλή αναγνώριση των συναισθημάτων το βοηθά να τα επεξεργαστεί και να αναπτύξει ανθεκτικότητα.
Πηγές: CNBC, ResearchGate