Τρεις αυτοδημιούργητοι εκατομμυριούχοι που συνταξιοδοτήθηκαν πρόωρα και δεν έχουν δεύτερες σκέψεις για την απόφαση να ζήσουν με τους δικούς τους οικονομικούς όρους, αποκαλύπτουν ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που θα ήθελαν να είχαν κάνει διαφορετικά.
Οι άνθρωποι που συνταξιοδοτούνται πρόωρα έχουν συχνά πολλούς λόγους να περηφανεύονται για την οικονομική τους ικανότητα. Γενικά, για να αποσυρθεί κανείς στα 30 ή στα 40 του, πρέπει να έχει συγκεντρώσει τεράστιες εισροές παθητικού εισοδήματος ή να έχει αποταμιεύσει αρκετά χρήματα σε επενδυτικούς λογαριασμούς -και τα δύο κατορθώματα που απαιτούν γνώση και πειθαρχία.
Αλλά ακόμη και όσοι έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο οικονομικής ανεξαρτησίας έχουν μετανιώσει. Το CNBC Make It μίλησε με τρεις από αυτούς.
Το Νο1 μυστικό των εκατομμυριούχων: Η συμπεριφορά που θα σας φέρει πλούτο το 2024
Αποταμιεύοντας το «ελάχιστο»
Ο Steve Adcock συνταξιοδοτήθηκε το 2016 σε ηλικία 35 ετών με περίπου 900.000 δολάρια -ένα σύνολο που, με τα κέρδη στο χρηματιστήριο, ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο δολάρια. Τελικά αποταμίευσε ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός του και το επένδυσε, αλλά αυτό δεν συνέβη από νωρίς.
«Το μόνο πράγμα που θα ήθελα πραγματικά να κάνω ήταν να αποταμιεύω περισσότερο , και κυρίως να επενδύω πιο επιθετικά. Είναι εκθετική η ανάπτυξη. Όσο περισσότερο επενδύετε, τόσο περισσότερα χρήματα θα έχετε στη συνταξιοδότηση», αναφέρει.
Ο Adcock παραδέχεται ότι έκανε το «ελάχιστο» όσον αφορά την αποταμίευση στα 20 του χρόνια. «Αποταμίευα το 10%, που είναι το συνήθως συνιστώμενο ποσοστό αποταμίευσης/επένδυσης του εισοδήματός σας. Οπότε έκανα τουλάχιστον αυτό», εξηγεί.
Steve Adcock/CNBC Make It!
Αυτό που ο Adcock περιγράφει ως το ελάχιστο είναι μια πολύ λογική αφετηρία για πολλούς αποταμιευτές. Αλλά αν θέλετε να δημιουργήσετε το είδος του χαρτοφυλακίου που θα σας επιτρέψει να συνταξιοδοτηθείτε πρόωρα, θα πρέπει να επενδύσετε όσο το δυνατόν περισσότερο, όσο το δυνατόν νωρίτερα.
View this post on Instagram
Κυνηγώντας τα μέγιστα κέρδη
Ο Alex Trias άφησε τη δουλειά του σε ηλικία 41 ετών και λίγα χρόνια αργότερα, μετακόμισε σε έναν δημοφιλή προορισμό για τους Αμερικανούς που έχουν αποσυρθεί πρόωρα από τον επαγγελματικό τομέα: την Πορτογαλία. Ο Trias και η σύζυγός του Noki αγόρασαν ένα σπίτι στη Λισαβόνα το 2015 και μέχρι σήμερα ζουν με έσοδα από μερίσματα από το χαρτοφυλάκιό τους.
Στις αρχές της καριέρας του, ο Trias παρακολουθούσε τις επενδύσεις του με εμμονή, μια συνήθεια που τώρα θεωρεί ως αποστράγγιση της ψυχικής του ενέργειας.
«Αυτό για το οποίο μετανιώνω περισσότερο στα οικονομικά δεν ήταν τα έξοδά μου, αλλά η σκέψη μου. Σκεφτόμουν συνέχεια να επενδύσω σε χαμηλή τιμή, να περιμένω και μετά να πουλήσω σε υψηλότερη τιμή. Δεν μπορώ ούτε καν να εξηγήσω το άγχος και τη σπατάλη αυτού του είδους νοητικού πλαισίου που προκαλείται», εξομολογείται ο εκατομμυριούχος.
Τελικά, έμαθε ότι ήταν καλύτερο για την ψυχική του υγεία -και την υγεία των επενδύσεών του- να αποφεύγει να ζει με βάση τους χρόνους της αγοράς.
«Ένα από τα πράγματα που λειτουργεί πολύ καλά είναι μια σχεδόν ασυναίσθητη συνήθεια να αποταμιεύετε και να επενδύετε επαναλαμβανόμενα, κάθε φορά που παίρνετε το μισθό σας, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να συμβαίνει στην παγκόσμια οικονομία ή αν πιστεύετε ότι οι μετοχές είναι υπερτιμημένες», συμβουλεύει και καταλήγει:
«Με αυτόν τον τρόπο, θα χρησιμοποιούσατε μια επενδυτική πρακτική γνωστή ως μέσος όρος κόστους σε δολάρια. Επενδύοντας το ίδιο ποσό σε τακτά χρονικά διαστήματα, όχι μόνο αντιστέκεστε στην παρόρμηση να αντιδράσετε συναισθηματικά στην χρηματοπιστωτική αγορά, αλλά ουσιαστικά εγγυάστε ότι αγοράζετε περισσότερες μετοχές όταν οι τιμές είναι χαμηλές και λιγότερες όταν είναι υψηλές».
Φεύγοντας πολύ νωρίς
Ο Sam Dogen ξεκίνησε την εταιρεία συναυλιών σε ηλικία 34 ετών, έχοντας συγκεντρώσει καθαρή αξία περίπου 3 εκατομμυρίων δολαρίων και δημιούργησε μια ροή παθητικού εισοδήματος περίπου 80.000 δολαρίων ετησίως. Αυτά τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά, αλλά θα μπορούσαν να ήταν ακόμη περισσότερα αν περίμενε λίγο περισσότερο, όπως λέει ο ίδιος.
Sam Dogen/CNBC Make It!
«Κοιτάζοντας πίσω, θα μπορούσα να είχα μείνει τουλάχιστον ένα χρόνο και να βρω έναν νέο ρόλο στην εταιρεία. Πάντα ήθελα να δουλέψω στο εξωτερικό, κάπου στο Χονγκ Κονγκ, την Ταϊβάν, το Πεκίνο ή το Λονδίνο», αναφέρει.
Η παραμονή θα του επέτρεπε επίσης να συγκεντρώσει ακόμη περισσότερα χρήματα για τη σύνταξη. «Θα έβαζα το 100% των επιπλέον χρημάτων που κέρδιζα σε διάφορα περιουσιακά στοιχεία κινδύνου, όπως μετοχές και ομόλογα. Υποθέτοντας ετήσια απόδοση 4%, θα μπορούσα να έχω δημιουργήσει επιπλέον 20.000 δολάρια ή και περισσότερα σε παθητικό εισόδημα ετησίως», περιγράφει. Αντίθετα, επέλεξε να αποχωρήσει, πράγμα για το οποίο μετανιώνει μέχρι σήμερα.