Αν πραγματικά θέλουμε να μιλήσουμε για την απιστία θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τι σημαίνει «απιστία».
Σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό The Journal of Sex Research, η νέα τάση στα ζευγάρια είναι να συμβιώνουν, αλλά παράλληλα να συμφωνούν ότι μπορούν να έχουν παράλληλες σχέσεις για φλερτ ή σεξ. Η απιστία βάζει το τέλος στη μονογαμία ή είναι ακόμη η εσχάτη προδοσία;
Για πολλά χρόνια η ιδέα της μονογαμίας, της αποκλειστικής ερωτικής σχέσης δηλαδή με έναν σύντροφο, καλλιεργείται συστηματικά από την κοινωνία και ρομαντικοποιείται από τα βιβλία, τον κινηματογράφο, την ποπ μουσική. Το να βρει κανείς τον έναν και μοναδικό σύντροφο, γίνεται στους περισσότερους πρωταρχικός στόχος, το κλειδί για μια γεμάτη και χαρούμενη ζωή. Οποιοδήποτε παραστράτημα, κάθε είδους απιστία –μικρή ή μεγάλη– θεωρείται εσχάτη προδοσία και απόδειξη αποτυχίας της σχέσης. Εν ολίγοις, οι άνθρωποι εδώ και αιώνες θέλουν, και προσπαθούν με κάθε τρόπο, να θεωρούνται όντα μονογαμικά, βιώνοντας πολύ πόνο και ενοχή όταν δεν το καταφέρνουν. δηλαδή συχνά.
Απιστία: 5 αλήθειες που πρέπει να αποδεχτούμε
Η απιστία έχει πολλές οπτικές γωνίες: τι έκανε στον έναν και τι σήμαινε για τον άλλον. Δεν υπάρχει μία μοναδική αλήθεια για να περιγράψει το «πάθος και την προδοσία». Χρειάζεται να ρίξουμε μια πιο ήπια, λιγότερο επικριτική ματιά στην απιστία. Για όποιον έχει απατήσει ή έχει απατηθεί το μόνο που χρειάζεται είναι ένα νέο πλαίσιο για την κατανόηση της σχέσης. Αυτό συνοψίζεται στα εξής:
1. Η ανάγκη να γνωρίζουμε (ασφάλεια) δεν μας βοηθά να εμπιστευόμαστε
Πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι για να εμπιστευτούμε, πρέπει να γνωρίζουμε. Συγχωνεύουμε την εμπιστοσύνη με την ασφάλεια, ως μια ορθολογική αξιολόγηση κινδύνου για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα πληγωθούμε. Αλλά υπάρχει ένας άλλος τρόπος να δούμε την εμπιστοσύνη ως δύναμη που μας δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε την αβεβαιότητα και την ευπάθεια.
2. Οι μακροπρόθεσμες ανεκπλήρωτες επιθυμίες περιμένουν μια σπίθα να ανάψουν
Εάν και οι δύο σύντροφοι είναι ευχαριστημένοι με τα χαμηλά επίπεδα σεξουαλικής οικειότητας, μια σχέση μπορεί να είναι σταθερή και η αγάπη να ανθίζει. ΑΛΛΑ, όταν ένας γάμος στερείται το σεξ, και χωρίς να έχει προηγηθεί αμοιβαία συμφωνία, μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες για να εξερευνήσετε αυτές τις επιθυμίες αλλού. Το να νιώθετε ασήμαντοι για χρόνια, να σας αποκρούουν συνεχώς και να ζείτε μια ζωή όπου δεν σας έχουν αγγίξει, μπορεί να οδηγήσει στην απιστία. Όταν ένας σύντροφος αποφασίζει μονομερώς ότι δεν θα υπάρξει (ή θα υπάρξει πολύ λίγο) σεξ, αυτό δεν είναι μονογαμία, είναι επιβεβλημένη αγαμία.
Αν και η σχέση μπορεί μερικές φορές να λειτουργήσει απλώς για να διατηρηθεί ο γάμος, το να έχετε μια εξωσυζυγική σχέση δεν σημαίνει ότι χωρίζετε, αλλά ότι μπορείτε να επαναδιαπραγματευτείτε. Στη θεραπεία ζευγαριών, μια ειλικρινής συζήτηση πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις πλευρές της ιστορίας, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο ο αδιάφορος σύντροφος μπορεί να ήταν αυτός που οδήγησε τον άλλον στην απιστία, ή πώς ο άπιστος πήρε μια μονομερή απόφαση να σπάσει τους δεσμούς της σχέσης.
3. Η πιθανότητα «ανοιχτών» σχέσεων διαγράφει τη λέξη απιστία
Υπάρχει συχνά υψηλό επίπεδο δυσφορίας ακόμη κι όταν αναφέρουμε τις σεξουαλικά ανοιχτές σχέσεις. Φοβόμαστε ότι η υπέρβαση ενός ορίου οδηγεί σε πιθανή παραβίαση όλων των ορίων, ότι αν χαλαρώσουμε έστω και ελαφρώς τη μονογαμία, θα χαλάσει τη σχέση μας.
Οι ανοιχτές σχέσεις σίγουρα δεν αποτελούν απιστία. Απιστία όμως μπορεί να προκύψει, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου γίνεται διαπραγμάτευση μη μονογαμίας μεταξύ συντρόφων. Αλλά, υπάρχει περιθώριο να εξετάσουμε μια λιγότερο δογματική, ασπρόμαυρη άποψη της πίστης, στην πλοήγηση των μονογαμικών σχέσεων;
Αντί να τιμωρούμε όσους αποτυγχάνουν στο τυποποιημένο τεστ της μονογαμίας, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το τεστ είναι δυσανάλογα δύσκολο.
Με όλες τις απαιτήσεις που θέτει ο σύγχρονος ρομαντισμός στις μακροχρόνιες σχέσεις, χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο γάμου: Βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε την απιστία για την κατάρρευση των σχέσεων, αλλά ίσως ο πιο καταστροφικός παράγοντας σε πολλές περιπτώσεις είναι η επιμονή στη σεξουαλική αποκλειστικότητα με κάθε κόστος. Ίσως κάποια από αυτά τα ζευγάρια θα ήταν ακόμα μαζί, αν ήταν πρόθυμα να αντιμετωπίσουν τις διαφορετικές σεξουαλικές τους ανάγκες και να κατανοούσαν τι σημαίνουν για τη δομή του γάμου τους.
4. Η ζήλια δεν θεωρείται πολιτικώς ορθή, αλλά δεν πρέπει να είναι
Η ζήλια είναι ένα πολύπλοκο συναίσθημα, όπως περιγράφει η ανθρωπολόγος Helen Fisher: «αυτός ο νοσηρός συνδυασμός κτητικότητας, καχυποψίας, οργής και ταπείνωσης που κυριεύει το μυαλό σου και απειλεί τον πυρήνα σου καθώς συλλογίζεσαι τον αντίπαλό σου». Το τέρας με τα «πράσινα μάτια» θεωρείται αυτές τις μέρες ως ένα αποκηρυγμένο συναίσθημα. Όμως η ζήλια, δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεστε, αλλά μια φυσική απάντηση: Το να αναγνωρίζετε ότι ζηλεύετε σημαίνει ότι παραδέχεστε την αγάπη, τον ανταγωνισμό και τη σύγκριση και όλα αυτά εκθέτουν την ευαλωτότητά σας.
Ασφαλώς, η ζήλια που έχει τις ρίζες της στις πατριαρχικές έννοιες της κτητικότητας θα πρέπει να επανεξεταστεί. Όμως, σε έναν κόσμο όπου τόσες πολλές μακροχρόνιες σχέσεις υποφέρουν πολύ περισσότερο από τη μονοτονία και τη συνήθεια, το αίσθημα ζήλιας, αυτή η ερωτική οργή, μπορεί να εξυπηρετήσει κάποιο σκοπό στη σχέση.
4. Η απιστία είναι ανθρώπινη, όπως και τα λάθη
Με το τέλος μιας σχέσης, ο άπιστος πρέπει να αναγνωρίσει τα συναισθήματα και ότι η προδοσία έχει πολλά πρόσωπα: αδιαφορία, παραμέληση, κακία, λεκτική κακοποίηση, και να ζητήσει συγγνώμη για τις ψεύτικες υποσχέσεις. Αν η οδυνηρή αποκάλυψη της παράλληλης σχέσης οδηγήσει σε ένα πιο ειλικρινές μέλλον, ο άπιστος πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως ως άνθρωπος. Αυτό πρέπει να γίνει με προσοχή και σεβασμό. Χρειάζεται υποστήριξη, όχι κριτική, και μπορεί επίσης να χρειαστεί να διερευνήσει το πως θα τονώσει την αυτοεκτίμηση του.
Σύγχρονη αγάπη: Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την αβεβαιότητα
Ενώ λαχταράμε τη βεβαιότητα και τη σταθερότητα, αυτή ποτέ δεν είναι εγγυημένη. Πρέπει να να μάθουμε να ζούμε με την αβεβαιότητα, τόσο τη δική μας όσο και του συντρόφου μας. Όσο κι αν το θέλουμε, η σεξουαλικότητα του συντρόφου μας δεν περιστρέφεται γύρω από εμάς. Αυτή η αναγνώριση του άλλου ως ανεξάρτητου όντος είναι μέρος του σοκ της απιστίας, αλλά είναι επίσης αυτό που μπορεί να αναζωπυρώσει την ερωτική σπίθα.
Δεν υπάρχουν σχέσεις εγγυημένα στεγανοποιημένες από την απιστία. Όπως μια απιστία μπορεί να διαλύσει μια σχέση, μπορεί και να την ξαναχτιστεί πιο δυνατή. Ο τρόπος για να προχωρήσει η σχέση αντί να διαλυθεί είναι οι δύο σύντροφοι να επιλέξουν να μιλήσουν για τους πιο βαθείς πόνους που διακινήθηκαν, για τις αγωνίες και τις επιθυμίες τους, και όχι απαραίτητα για τις λεπτομέρειες του περιστατικού.
Αναγνωρίστε ο ένας την ελευθερία επιλογής του άλλου: Ο σύντροφος μας δεν μας ανήκει, είναι δανεικός, με δυνατότητα ανανέωσης – ή όχι. Το να γνωρίζουμε ότι μπορούμε να τον χάσουμε δεν χρειάζεται να υπονομεύει τη δέσμευση. Αντίθετα, επιβάλλει μια ενεργή δέσμευση και πράξεις αγάπης και ερωτισμού, που συχνά χάνουν τα ζευγάρια που βρίσκονται σε μακροχρόνια σχέση.