Ο κόσμος μας σήμερα λόγω της νέας τεχνολογίας είναι πιο συνδεδεμένος από ποτέ. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ειδικούς, μία επιδημία μοναξιάς εξαπλώνεται σιωπηλά σε όλον τον πλανήτη. Τι μπορείτε να κάνετε για να νιώσετε καλύτερα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί μάλιστα τη μοναξιά μείζον πρόβλημα υγείας, καθώς μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως η κατάθλιψη, το άγχος και οι καρδιακές παθήσεις.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ακραία μοναξιά για μεγάλο διάστημα μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο επιβαρυντικός παράγοντας απ’ ό,τι η παχυσαρκία για την υγεία ενός ανθρώπου και να οδηγήσει ακόμη και σε πρόωρο θάνατο.
Εν μέσω αυτών των απογοητευτικών στοιχείων, οι ψυχολόγοι έχουν εντοπίσει ένα εκπληκτικά απλό αντίδοτο: να μιλάτε με αγνώστους. Αλλά αν είναι τόσο εύκολο, γιατί δεν το κάνουμε;
Πρόσφατες μελέτες των ψυχολόγων Juliana Schroeder και Nicholas Epley, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Journal of Experimental Psychology: General, ρίχνουν φως σε αυτό το φαινόμενο.
Διεξήγαγαν μια σειρά από πειράματα με επιβάτες τρένων στο Λονδίνο, αποδεικνύοντας ότι όσοι έκαναν συζητήσεις με αγνώστους ανέφεραν σημαντικά περισσότερες θετικές εμπειρίες από εκείνους που έμεναν κλεισμένοι στον εαυτό τους.
Οι συμμετέχοντες που μιλούσαν με αγνώστους ανέμεναν χειρότερη εμπειρία από ό,τι είχαν στην πραγματικότητα, υποτιμώντας σταθερά τη θετική επίδραση αυτών των αλληλεπιδράσεων. Αυτή η αποσύνδεση μεταξύ προσδοκίας και πραγματικότητας αποτελεί βασικό εμπόδιο για την αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων των περιστασιακών κοινωνικών αλληλεπιδράσεων.
Οι έρευνες
Σε αυτά τα πειράματα, οι ερευνητές ανέθεσαν τυχαία στους επιβάτες να συνομιλούν με έναν συνεπιβάτη, να κάθονται μόνοι τους ή να συνεχίζουν την κανονική ρουτίνα μετακίνησής τους.
Οι συμμετέχοντες στην ομάδα της συνομιλίας ενθαρρύνθηκαν να ξεκινήσουν διάλογο με έναν άγνωστο, ενώ εκείνοι στην ομάδα της μοναξιάς έλαβαν οδηγίες να παραμείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους. Η ομάδα ελέγχου ήταν ελεύθερη να κάνει ό,τι έκανε κανονικά κατά τη διάρκεια της μετακίνησής της.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι συνομίλησαν με αγνώστους βίωσαν μια πιο ευχάριστη και ικανοποιητική μετακίνηση από ό,τι όσοι συμμετείχαν στην ομάδα της μοναξιάς ή της ομάδας ελέγχου, αναδεικνύοντας την υποτιμημένη αξία αυτών των σύντομων κοινωνικών αλληλεπιδράσεων.
Εργασία και μείωση της μοναξιάς
Με την αύξηση της εξ αποστάσεως εργασίας, οι ευκαιρίες για αυθόρμητες αλληλεπιδράσεις έχουν μειωθεί. Πολλές εταιρείες παλεύουν τώρα με το πώς να ενισχύσουν την αίσθηση της κοινότητας και του ανήκειν μεταξύ των εργαζομένων που μπορεί να μην συναντηθούν ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο. Τι μπορεί λοιπόν να γίνει;
Πρώτον, η αναγνώριση της αξίας των τυχαίων αλληλεπιδράσεων είναι ζωτικής σημασίας. Οι εταιρείες μπορούν να δημιουργήσουν εικονικούς χώρους που μιμούνται τις συνομιλίες, όπως κανάλια περιστασιακής συνομιλίας ή εικονικά διαλείμματα για καφέ. Αυτά τα ανεπίσημα περιβάλλοντα μπορούν να ενθαρρύνουν τους εργαζόμενους να μοιραστούν προσωπικές ιστορίες και ενδιαφέροντα, προωθώντας την αίσθηση συντροφικότητας. Ωστόσο, οι εικονικές λύσεις μπορεί να μην αναπαράγουν πλήρως τις αποχρώσεις των προσωπικών ανταλλαγών.
Τα υβριδικά μοντέλα εργασίας, που συνδυάζουν την απομακρυσμένη εργασία με τις ημέρες γραφείου, μπορεί να προσφέρουν μια ισορροπημένη λύση. Καθορίζοντας ορισμένες ημέρες για εργασία στο γραφείο, οι εταιρείες μπορούν να διευκολύνουν αυτές τις τυχαίες συναντήσεις που συχνά οδηγούν σε ουσιαστικές συνδέσεις. Το θέμα δεν είναι μόνο η εγγύτητα, αλλά και η δημιουργία περιβάλλοντος όπου οι εργαζόμενοι αισθάνονται άνετα να ξεκινούν συζητήσεις.
Ο σχεδιασμός του γραφείου μπορεί επίσης να διαδραματίσει κάποιο ρόλο. Οι ανοιχτοί χώροι, οι κοινόχρηστοι χώροι και τα στρατηγικά τοποθετημένα καθίσματα μπορούν να ενθαρρύνουν τους εργαζόμενους να αναμιχθούν. Η ενσωμάτωση κοινωνικών ζωνών όπου οι άνθρωποι μπορούν να χαλαρώσουν και να συνομιλήσουν χωρίς την πίεση των επίσημων συναντήσεων μπορεί να προωθήσει ένα πιο συνδεδεμένο εργατικό δυναμικό. Για τους απομακρυσμένους εργαζόμενους, οι εταιρείες μπορούν να χρηματοδοτήσουν τοπικούς χώρους συνεργασίας, παρέχοντας μια αλλαγή σκηνικού και ευκαιρίες αλληλεπίδρασης με άλλους.
Τα οφέλη αυτών των αλληλεπιδράσεων επεκτείνονται πέρα από την προσωπική ευημερία. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι που αισθάνονται κοινωνικά συνδεδεμένοι είναι πιο αφοσιωμένοι και παραγωγικοί και λιγότερο πιθανό να εγκαταλείψουν την εργασία τους. Η ενθάρρυνση των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων μπορεί να ενισχύσει τη δημιουργικότητα και την επίλυση προβλημάτων, καθώς οι διαφορετικές προοπτικές συναντώνται με απροσδόκητους τρόπους.
Ξεπερνώντας τον φόβο
Ωστόσο, το βάρος δεν πέφτει μόνο στους εργοδότες. Τα άτομα πρέπει να ξεπεράσουν τις δικές τους επιφυλάξεις σχετικά με το να μιλούν σε αγνώστους. Ο φόβος της απόρριψης ή της αμηχανίας συχνά υπερτερεί των πιθανών θετικών αποτελεσμάτων. Εδώ είναι που μπορεί να βοηθήσει η αλλαγή νοοτροπίας. Η κατανόηση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δεκτικοί σε φιλικές αλληλεπιδράσεις μπορεί να μας ενθαρρύνει να κάνουμε το πρώτο βήμα.
Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε δημόσιο χώρο, σκεφτείτε να ξεκινήσετε μια συζήτηση. Είτε πρόκειται για ένα απλό «Γεια σας» είτε για ένα σχόλιο σχετικά με τον καιρό, αυτές οι μικρές χειρονομίες μπορούν να φτιάξουν τη μέρα σας και τη μέρα κάποιου άλλου.
Καθώς περιηγούμαστε σε έναν όλο και πιο απομονωμένο κόσμο, η επανασύνδεση σε ανθρώπινο επίπεδο μπορεί να είναι το πιο απλό, αλλά και πιο ισχυρό εργαλείο που έχουμε για την καταπολέμηση της μοναξιάς.
Τελικά, η προώθηση μιας κουλτούρας σύνδεσης απαιτεί προσπάθεια τόσο από τους οργανισμούς όσο και από τα άτομα. Δημιουργώντας περιβάλλοντα που ευνοούν τις αυθόρμητες αλληλεπιδράσεις και ενθαρρύνοντας μια πιο ανοιχτή προσέγγιση στην κοινωνικοποίηση, μπορούμε να ενισχύσουμε συλλογικά την ευημερία μας. Ας κάνουμε λοιπόν αυτό το μικρό βήμα και να πούμε ένα «γεια» σε έναν ξένο –αυτό το μικρό βήμα μπορεί να κάνει όλη τη διαφορά!