Ο καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί τη δεύτερη συχνότερη μορφή καρκίνου, ύστερα από τον προστάτη στους άντρες και τον καρκίνο του μαστού στις γυναίκες. Ταυτόχρονα όμως, κατέχει και την πρωτιά ως ο πιο θανατηφόρος καρκίνος και για τα δύο φύλα, παγκοσμίως, με κυριότερη αιτία το κάπνισμα.
Στην Ελλάδα, τα νέα περιστατικά αυξάνονται συνεχώς, καθώς τα ποσοστά των καπνιστών παραμένουν ακόμη υψηλά, γεγονός που θα μπορούσε να ανατραπεί, υπό την προϋπόθεση της έγκαιρης διάγνωσής του, με την εφαρμογή των σύγχρονων διαθέσιμων θεραπειών.
Ποια είναι τα αίτια που προκαλούν τον καρκίνο του πνεύμονα
Στην πρώτη θέση βρίσκουμε το κάπνισμα, αλλά ακόμη και την έκθεση στον καπνό με οποιαδήποτε μορφή, καθώς και οι παθητικοί καπνιστές διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της ασθένειας. Κατά συνέπεια, ο καπνιστής μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονα με τη διακοπή του καπνίσματος.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την έκθεση στον αμίαντο και το ραδόνιο, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι ασθενείς για τους οποίους δεν μπορούμε να ταυτοποιήσουμε μια γνωστή αιτία που να τους προκάλεσε τη συγκεκριμένη μορφή κακοήθειας.
Καρκίνος του πνεύμονα: Ποια είναι τα συμπτώματα της ασθένειας
Τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσει ένας ασθενής με καρκίνο του πνεύμονα ποικίλλουν.
Κάποιοι ασθενείς είναι ασυμπτωματικοί, ωστόσο οι περισσότεροι εμφανίζουν βήχα, αιμόπτυση, δύσπνοια, θωρακαλγία, καταβολή ή πυρετό. Αφού γίνει ο απαραίτητος απεικονιστικός έλεγχος, είναι ιδιαιτέρως σημαντική η διενέργεια βιοψίας, με την οποία γίνεται ο διαχωρισμός στους δύο βασικούς ιστολογικούς τύπους, τον μικροκυτταρικό και τον μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα.
Στον μη μικροκυτταρικό, ο οποίος αποτελεί το 80-90% των περιπτώσεων, περιλαμβάνονται κυρίως το αδενοκαρκίνωμα και το πλακώδες καρκίνωμα.
Έχει υπάρξει πρόοδος όσον αφορά την αντιμετώπισή του
Έχει γίνει αξιοσημείωτη πρόοδος τα τελευταία χρόνια, με περισσότερες διαθέσιμες επιλογές εκτός από το χειρουργείο, τη χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία. Η πρώτη από αυτές αφορά τις στοχευτικές θεραπείες, οι οποίες, όπως λέει και το όνομα τους, στοχεύουν συγκεκριμένες μεταλλάξεις στα καρκινικά κύτταρα, για τα οποία διαθέτουμε φάρμακα. Αυτά συνήθως είναι χάπια, τα οποία ο ασθενής λαμβάνει από το στόμα, με στόχο να αυξήσουμε το προσδόκιμο επιβίωσης και να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής του.
Η δεύτερη σημαντική εξέλιξη είναι η ανοσοθεραπεία, η οποία αποτελεί ορόσημο για την αλλαγή του θεραπευτικού αλγόριθμου, και λαμβάνεται είτε μόνη της είτε σε συνδυασμό με τη χημειοθεραπεία, και σημειώνει επίσης εξαιρετικά αποτελέσματα. Πρόκειται για ενδοφλέβια αγωγή που σχεδιάστηκε, ώστε να ενεργοποιεί την άμυνα του οργανισμού και να προκαλεί μια αποτελεσματική ανοσιακή απάντηση έναντι του καρκίνου.