Ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε πραγματικά τι θα συμβεί αφού αποχωρήσουμε από το θνητό μας σώμα. Αυτό θα το μάθουμε εκείνη τη στιγμή, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που, λόγω της δουλειάς τους, βλέπουν καθημερινά ανθρώπους που την ώρα που οδεύουν προς τον θάνατο.
Πολλοί έχουν μοιραστεί τις γνώσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρόσφατα είχαμε γράψει στο oloygeia για μια νοσοκόμα σε ξενώνα που αποκάλυψε το μοναδικό πράγμα που «σχεδόν όλοι» βλέπουν λίγο πριν πεθάνουν. Και τώρα, ένας γιατρός από τη Νέα Υόρκη μας έδωσε περαιτέρω πληροφορίες.
Τι έδειξε μελέτη για τον θάνατο
Ο Δρ Christopher Kerr, παρηγορητικός γιατρός από τη Νέα Υόρκη, μελέτησε 1.000 ανθρώπους που ήταν στο κρεβάτι λίγο πριν πεθάνουν και διαπίστωσε ότι όλοι βλέπουν ένα παρόμοιο «όραμα» που τους βοηθά να συμβιβαστούν με τις αποφάσεις της ζωής τους.
Οι ασθενείς λίγο πριν φύγουν από τη ζωή, έχουν συνήθως οράματα που τους βοηθούν να συμφιλιωθούν με τις αποφάσεις της ζωής τους – είτε μέσω μιας οδυνηρής ανάμνησης είτε μέσω ενός εντελώς φανταστικού οράματος.
Ο ίδιος τόνισε μάλιστα ότι οι εμπειρίες των παιδιών διαφέρουν από αυτές των ενηλίκων, κάτι που πιστεύει ότι οφείλεται στην περιορισμένη κατανόηση του θανάτου τους. Ο Δρ Kerr πρόσθεσε ότι τα παιδιά «βρίσκουν παρηγοριά» στη φαντασία τους.
Ο γιατρός εμφανίστηκε στο podcast Next Level Soul και μίλησε για έναν άνδρα 40 ετών που είχε περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του πίσω από τα κάγκελα. Η παραμονή του στη φυλακή ήταν αποτέλεσμα εθισμού στα ναρκωτικά, ενώ είχε εμφανίσει και καρκίνο στον λαιμό.
Ο ανώνυμος άνδρας έβλεπε οράματα ότι δέχεται επίθεση από εκείνους που είχε πληγώσει στο παρελθόν του. Η εμφάνιση αυτών των συναισθηματικών οραμάτων οδήγησε τελικά σε συναισθηματική κατάρρευση. Ο άνδρας ζήτησε αργότερα να δει την κόρη του. Μετά την επανασύνδεση των δύο, κατά την οποία της ζήτησε συγγνώμη, απεβίωσε ήρεμος.
Η έννοια της «μετατραυματικής ανάπτυξης»
Αυτό εμφανίστηκε ως ένα προφανές μοτίβο, με τον Δρ Kerr να σημειώνει ότι «οι ασθενείς πρέπει να είναι χαλαροί και να αποδέχονται την κατάστασή τους, σε κάποιο βαθμό, προκειμένου να πεθάνουν».
Οι ασθενείς επιδεικνύουν την επιθυμία να συμβιβαστούν με τις αποφάσεις της ζωής τους και να συμφιλιωθούν με αυτές, πριν πεθάνουν.
Ο Δρ Kerr έχει χαρακτηρίσει τη «μετατραυματική ανάπτυξη» ως κάτι που συμβαίνει προς το τέλος της ζωής μας, όπου οι ασθενείς επιδιώκουν να βρουν θετικά στοιχεία μέσα στις προηγούμενες δυσκολίες τους, προκειμένου να σταματήσουν τον πόνο που νιώθουν.
Η «μετατραυματική ανάπτυξη» αναφέρεται στην ιδέα της θετικής ψυχικής αλλαγής, μετά από μία έντονη περίοδο αποδιοργάνωσης. Η μετατραυματική ανάπτυξη δεν είναι απλά μία επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, αλλά είναι μία εμπειρία ριζικής βελτίωσης που είναι μεταμορφωτική.
Πώς βλέπουν τα παιδιά το τέλος της ζωής
Επίσης, ο Δρ Kerr ανέπτυξε τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο βιώνουν παιδιά και ενήλικες το τέλος της ζωής. Τα παιδιά έχουν συχνά μια προφανή αδυναμία να κατανοήσουν τον θάνατο. Πολλά από αυτά δεν είχαν χάσει κάποιον κοντινό τους άνθρωπο και δεν μπορούσαν να το καταλάβουν.
Ο Δρ Kerr αποκάλυψε τη σπαρακτική αλλά παρήγορη γνώση ότι τα παιδιά «συχνά βλέπουν ζώα που τους δίνουν το μήνυμα ότι αγαπιούνται και δεν είναι μόνα τους». Τα παιδιά είναι δημιουργικά και ευφάνταστα, πρόσθεσε ο ίδιος και αναφέρθηκε σε ένα νεαρό κορίτσι που του είπε ότι είχε φανταστεί μια ολόκληρη σκηνή γύρω της ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι του νοσοκομείου.
Όπως είπε ο Δρ Kerr, το κορίτσι δημιούργησε ένα κάστρο για τον εαυτό της… Υπήρχε μια πισίνα, πολλά ζώα, ένα πιάνο και ένα παράθυρο από το οποίο έμπαινε μέσα ζεστό φως. Όταν τη ρώτησα: τι αντιπροσωπεύει το κάστρο, εκείνη είπε: «Ένα ασφαλές μέρος».
Η έρευνα του Δρ Kerr καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ασθενείς «δεν αρνούνται τα άσχημα πράγματα και τα επώδυνα πράγματα που συμβαίνουν, αλλά τα αντιμετωπίζουν και τα χρησιμοποιούν με έναν τρόπο που είναι πολύ ενδιαφέρον».