Μελέτη δείχνει ότι ο καρκίνος παχέος εντέρου μειώνεται σταθερά στους ηλικιωμένους από το 2011, ενώ αυξάνεται με ρυθμό 2% ετησίως σε άτομα ηλικίας κάτω των 55 ετών.
Μάλιστα ο καρκίνος παχέος εντέρου είναι πιο συχνός στους άνδρες από τις γυναίκες, αλλά τα ποσοστά πρώιμης έναρξης τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες έχουν αυξηθεί σταθερά.
Κανείς δεν ξέρει γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό, αλλά η κατανόηση των παραγόντων κινδύνου για αυτόν τον νεότερο πληθυσμό θα μπορούσε να βοηθήσει στην παροχή ενδείξεων, αναφέρει ο Anton Bilchik, MD, PhD, χειρουργός ογκολόγος και διευθυντής στο Αντικαρκινικό Ινστιτούτο St. John της Καλιφόρνια.
Τα ευρήματα της μελέτης μπορεί, επίσης, να ενθαρρύνουν τα άτομα με παράγοντες κινδύνου να υποβληθούν σε έλεγχο για καρκίνο του παχέος εντέρου, δήλωσε με τη σειρά του ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Thomas Imperiale, MD, καθηγητής γαστρεντερολογίας και ηπατολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα και ερευνητής στο Ινστιτούτο Regenstrief.
Παράγοντες κινδύνου για πρώιμη έναρξη καρκίνου του παχέος εντέρου στους άνδρες
Για τη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cancer Prevention Research, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια βάση δεδομένων βετεράνων για να εντοπίσουν 600 άτομα με μη κληρονομικό καρκίνο του παχέος εντέρου ή του ορθού και 2.400 ασθενείς ελέγχου χωρίς τη νόσο. Όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν άνδρες και ηλικίας μεταξύ 35 και 49 ετών.
Ο τακτικός έλεγχος και κάποιοι τροποποιήσιμοι παράγοντες του τρόπου ζωής μπορούν να περιορίσουν σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου στους νεότερους άνδρες
Αφού εξέτασαν λεπτομέρειες σχετικά με τους βετεράνους, οι ερευνητές βρήκαν έξι μεταβλητές που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο διάγνωσης της νόσου:
- Μη τακτική χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) όπως ασπιρίνη ή ιβουπροφαίνη
- Μη τακτική χρήση στατινών, οι οποίες είναι φάρμακα που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη μείωση της χοληστερόλης
- Κατανάλωση αλκοόλ
- Συγγένεια πρώτου ή δεύτερου βαθμού με πάσχοντες από καρκίνο του παχέος εντέρου
- Υποκείμενα νοσήματα
Ορισμένα στοιχεία, όπως η μεγαλύτερη ηλικία, η κατανάλωση αλκοόλ και η ύπαρξη στενού συγγενή με τη νόσο είναι γνωστοί παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του παχέος εντέρου. Άλλα είναι πιο εντυπωσιακά, όπως η μη τακτική χρήση ΜΣΑΦ ή στατινών.
Πώς συνδέεται η χρήση στατινών και ΜΣΑΦ με τη νόσο
Οι ερευνητές δεν εξέτασαν γιατί η τακτική χρήση αυτών των φαρμάκων μπορεί να επηρεάσει τον κίνδυνο, αλλά ο Paul Oberstein, MD, βοηθός διευθυντής του Κέντρου Καρκίνου του Παγκρέατος του NYU, εξήγησε ορισμένες πιθανές θεωρίες.
«Τα ΜΣΑΦ είναι αντιφλεγμονώδη φάρμακα και προηγούμενες μελέτες δείχνουν ότι, αποτρέποντας τη φλεγμονή, μπορεί να αποτραπεί η ανάπτυξη πολυπόδων και ίσως ακόμη και καρκίνου», δήλωσε ο ειδικός. Πρόσθεσε, δε, ότι δεν εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι η λήψη τους θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου, αλλά ήταν έκπληκτος από το «μέγεθος του οφέλους» που προσέφεραν.
Όσον αφορά τις στατίνες, ο Δρ. Oberstein είπε ότι προηγούμενα στοιχεία έχουν δείξει ότι η λήψη τους μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο, αν και η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη. «Σίγουρα δεν θα συνιστούσα να χρησιμοποιήσετε αυτά τα φάρμακα με βάση τη μελέτη. Θα μπορούσαν ενδεχομένως να μειώσουν τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου, αλλά θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο για κάτι άλλο», σημείωσε.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα στη μελέτη είναι η σχέση μεταξύ της κατανάλωσης αλκοόλ και του πρώιμου καρκίνου του παχέος εντέρου. «Το αλκοόλ είναι καρκινογόνο -αυξάνει τον κίνδυνο», είπε και κατέληξε: «Αλλά ο βαθμός που αναφέρεται σε αυτή τη μελέτη είναι υψηλότερος από αυτόν που είχε σημειωθεί προηγουμένως».
Η κατανόηση των παραγόντων κινδύνου μπορεί να ωθήσει τους γιατρούς να ξεκινήσουν τη συζήτηση για προσυμπτωματικό έλεγχο σε νεότερους άρρενες ασθενείς νωρίτερα από ό,τι γίνεται ήδη, δήλωσε η Αμαλία Στεφάνου, μέλος του Ογκολογικού Τμήματος Γαστρεντερικού στο Moffitt Cancer Center.
«Οι κατευθυντήριες γραμμές για την έναρξη των προληπτικών εξετάσεων στα 45 είναι νέες και ορισμένοι ασθενείς και γιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης δεν αποδέχονται ακόμη ευρέως αυτές τις συστάσεις. Η συνειδητοποίηση των παραγόντων κινδύνου θα ενθάρρυνε τους γιατρούς της πρωτοβάθμιας περίθαλψης να έχουν αυτές τις συζητήσεις με ασθενείς για να αυξήσουν τον προσυμπτωματικό έλεγχο», σημείωσε η ειδικός.