Οι ξέγνοιαστες ώρες στην παραλία κρύβουν κινδύνους για τα παιδιά. Αυτά είναι τα 5 πιο συχνά παιδικά ατυχήματα στην παραλία.
Τα παιδικά ατυχήματα αυξάνονται κάθε καλοκαίρι και οι γονείς θα πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους για να προλάβουν τα απρόοπτα που μπορεί να συμβούν.
1. Μέσα στη θάλασσα
Τα πιο σοβαρά ατυχήματα μπορεί να προκληθούν από βουτιά από ψηλό βράχο, γιατί δε γνωρίζουμε το βάθος του νερού. Αν είναι πολύ βαθύ, μπορεί να πνιγούμε, αν είναι πολύ ρηχό, μπορεί να χτυπήσουμε άσχημα στο κεφάλι και στη σπονδυλική στήλη.
Σοβαρός κίνδυνος υπάρχει από το παρατεταμένο και ανταγωνιστικό μακροβούτι, που οδηγεί σε έλλειψη οξυγόνου και κίνδυνο καρδιακής ανακοπής.
Σε κάθε περίπτωση, πριν βάλουμε το κεφάλι μας μέσα στο νερό ΔΕΝ παίρνουμε πολλές και βαθιές αναπνοές, πιστεύοντας ότι έτσι αποθηκεύουμε πολύ οξυγόνο. Αυτό δεν ισχύει. Αντίθετα αυτό που καταφέρνουμε είναι να μειώσουμε πάρα πολύ το διοξείδιο του άνθρακα μέσα στον οργανισμό μας, οπότε και παρά την έλλειψη οξυγόνου δε νιώθουμε την ανάγκη να πάρουμε αναπνοή. Η έλλειψη οξυγόνου οδηγεί σε καρδιακή ανακοπή!
Το σωστό είναι πριν βουτήξουμε να κρατήσουμε την αναπνοή μας και όταν νιώσουμε την ανάγκη να αναπνεύσουμε, βγαίνουμε άμεσα στην επιφάνεια και αναπνέουμε κανονικά.
Η βόλτα με «μπανάνα», μάλιστα πολλών παιδιών μαζί, σε περίπτωση ανατροπής ενέχει μεγάλο κίνδυνο πνιγμού. Δε συνιστάται για μικρά παιδιά (πχ μικρότερα των 12 ετών). Για τα υπόλοιπα οι κανόνες μέγιστης προστασίας, γιλέκο, ήρεμη θάλασσα, όχι απότομοι ελιγμοί, όχι επικίνδυνα παιχνίδια, παρουσία διασωστών, βοηθούν στην αποτροπή τέτοιου ατυχήματος.
Τα μηχανοκίνητα σκάφη, ιδιαίτερα jet – ski, απαγορεύονται κοντά στις περιοχές που υπάρχουν λουόμενοι. Οι επιβάτες τους θα πρέπει να φορούν γιλέκα, να μην κάνουν χρήση αλκοόλ, να οδηγούν ήρεμα και να αποφεύγουν επικίνδυνους – ανταγωνιστικούς ελιγμούς.
Οι ψαροντουφεκάδες δε θα πρέπει να βρίσκονται κοντά σε περιοχή με λουόμενους, οι ίδιοι να φέρουν σημαδούρα, που να προειδοποιεί για την παρουσία τους τα διερχόμενα ταχύπλοα σκάφη.
2. Πνιγμός
Ο πνιγμός αποτελεί τον ακραίο κίνδυνο από τις δραστηριότητες που συνδέονται με τη θάλασσα, ιδιαίτερα την κολύμβηση. Η πρόληψη του πνιγμού βασίζεται στην αυστηρή τήρηση των κανόνων ασφαλούς κολύμβησης για μικρούς και μεγάλους, όπως:
- Εκπαίδευση και εκμάθηση κολύμβησης από μικρή ηλικία.
- «Μπρατσάκια» ή «γιλέκα» όλα τα μικρά παιδιά συνεχώς.
- Επιλογή ασφαλούς περιοχής κολύμβησης και συνεχής επιτήρηση
- Αποφυγή επικίνδυνης και κουραστικής κολύμβησης.
- Αποτροπή από επικίνδυνα «παιχνίδια» μέσα στο νερό.
- Αποφυγή κολύμβησης υπό βροχή ή με μεγάλα κύματα.
Η αντιμετώπιση του πνιγμού ακολουθεί τους παρακάτω κανόνες:
- Ο διασώστης πρώτα καλεί σε βοήθεια και μετά πηγαίνει να βοηθήσει το θύμα
- Ο διασώστης προσέχει τη δική του ασφάλεια, γι’ αυτό και πάντα πλησιάζει από πίσω το θύμα.
- Ο διασώστης παρέχει τις πρώτες βοήθειες όταν βρεθεί σε στέρεο έδαφος, μέσα ή έξω από τη θάλασσα.
Τι κάνουμε
- Αν το θύμα έχει τις αισθήσεις του, αναπνέει και βήχει, το ξαπλώνουμε στο πλάι και προσπαθούμε να το καθησυχάσουμε.
- Αν έχουμε τη δυνατότητα του χορηγούμε οξυγόνο.
- Αν το θύμα είναι αναίσθητο κάνουμε πλήρη αναζωογόνηση, αν γνωρίζουμε. Διαφορετικά καλούμε το 166.
3. Τσίμπημα μέδουσας
Προτεραιότητα είναι να αποφεύγουμε αυτές τις θάλασσες. Σε περίπτωση τσιμπήματος ακολουθούμε τα παρακάτω βήματα:
- Απομακρύνουμε τα πλοκάμια με μία πλαστική κάρτα φορώντας γάντια και ποτέ με γυμνά χέρια.
- Ρίχνουμε θαλασσινό νερό ή διάλυμα σόδας με αλατούχο νερό 1:1
- Απαλύνουμε τον πόνο με παγωμένο αντικείμενο πάνω στην πληγή
- Απλώνουμε πάνω στο ερεθισμένο δέρμα μία κορτιζονούχο αλοιφή
- Μεταφέρουμε το θύμα χωρίς καθυστέρηση σε υγειονομική δομή.
- Τσίμπημα από τα αγκάθια της δράκαινας: Βυθίζουμε το πόδι ή το χέρι σε ζεστό νερό για να αδρανοποιηθεί η τοξίνη (35-40 0C / προσοχή μην προκληθεί έγκαυμα), το ψύχουμε με παγωμένο αντικείμενο και μεταφέρουμε το θύμα σε υγειονομική δομή.
4. Άμμος και παραλία
Κι εδώ ισχύει ο κανόνας ότι η πρόληψη είναι καλύτερη της θεραπείας. Οι γονείς θα πρέπει πάντοτε να ελέγχουν την παραλία στην οποία θα περάσουν τη μέρα τους με τα παιδιά τους:
- Ελέγχουν την άμμο να μην έχει αποτσίγαρα, γυαλιά, μέταλλα κλπ
- Επιλέγουν ένα χώρο σκιερό κι ελέγχουν αν υπάρχουν ζώα και ζωύφια. Έχουν μαζί τους δροσερό νερό, ρούχα, πετσέτες και μικρό φαρμακείο. Σε ειδικές περιπτώσεις (πχ αλλεργίες) θα πρέπει να έχουν τα ανάλογα ειδικά φάρμακα μετά από συνεννόηση με το γιατρό τους.
Τα πιο συχνά ατυχήματα παιδιών στην παραλία είναι:
- Κόψιμο από γυαλί, μέταλλο ή τρύπημα από καρφί ή σύρμα.
- Με την προϋπόθεση ότι όλα τα παιδιά έχουν κάνει το αντιτετανικό εμβόλιο, καθαρίζουμε το τραύμα με νερό ή οξυζενέ, πιέζουμε με καθαρό πανί ή γάζα για να σταματήσει η αιμορραγία και το δένουμε (όχι πολύ σφικτά), αφού βάλουμε επάνω μια αντιβιοτική αλοιφή.
- Αν ένα παιδί το δαγκώσει ή το γρατζουνίσει ένας σκύλος ή μία γάτα, κάνουμε ό, τι και παραπάνω, μόνο που τώρα θα πρέπει οπωσδήποτε να το δει γιατρός. Θα χρειαστεί επί πλέον να πάρει αντιβίωση.
5. Προστασία από τον ήλιο
- Να αποφεύγονται οι ώρες έντονης ηλιοφάνειας (πχ 12.00 με 16.00).
- Να μην εκτίθενται στον ήλιο. Τα παιδιά δεν κάνουν «ηλιοθεραπεία».
- Πριν από κάθε δραστηριότητα πάντα αντιηλιακό (πρόσωπο & σώμα).
- Να φορούν πάντα καπέλο, γυαλιά ηλίου και ελαφρύ μπλουζάκι.
- Να πίνουν μόνο δροσερό νερό και να έχουν περάσει δύο ώρες από το τελευταίο (πάντα ελαφρύ) γεύμα, αν πρόκειται να κολυμπήσουν.
- Να αναπαύονται σε ανοικτό – δροσερό χώρο με σκιά και αέρα.
- Να αποφεύγουν επικίνδυνα και κουραστικά παιχνίδια.