Όταν η Sara Romeo-White ήταν 22 ετών, έπιασε δουλειά ως οικοδέσποινα σε ένα εστιατόριο στο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης. Εκείνη την εποχή, είχε περάσει πάνω από ένας χρόνος από τότε που είχε αρχίσει να χάνει κιλά μόνη της.
Δύο χρόνια νωρίτερα είχε πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο στο οποίο νοσηλευόταν επί έξι μήνες στη Βιρτζίνια, όπου η απώλεια βάρους ήταν η άστοχη θεραπεία που συνταγογραφήθηκε για τη Διαταραχή Υπερφαγίας από την οποία έπασχε.
Μέλλουσα νύφη έχασε 38 κιλά για να φορέσει το νυφικό των ονείρων της – Πώς τα κατάφερε
Όπως περιγράφει η ίδια στη Huffington Post, από την ηλικία των 8 ετών την απασχολούσε πόσο άσχημο ήταν το σώμα της. Οι γονείς της την έβαλαν σε προγράμματα απώλειας βάρους, την πήγαν σε γιατρούς και διατροφολόγους και την προειδοποιούσαν ότι αν δεν άρχιζε να αλλάζει το σώμα της, δεν θα είχε ποτέ μια γεμάτη ζωή.
«Οι άνθρωποι γελούσαν μαζί μου και άγνωστοι με κορόιδευαν από τα αυτοκίνητά τους καθώς περνούσαν. Συχνά με επέπλητταν οι γιατροί και μου έλεγαν ότι δεν καταλάβαινα πόσο επικίνδυνο ήταν να έχω ένα σώμα σαν το δικό μου», λέει η 37χρονη σήμερα κοπέλα.
Η συνεχής ντροπή που ένιωθε και η αναγκαστική δίαιτα που έκανε δεν την βοήθησαν, απλώς συνέβαλαν στον αγώνα της με μια σοβαρή διατροφική διαταραχή, η οποία μαζί με τα προβλήματα ψυχικής υγείας, την οδήγησε σε πολλά νοσοκομεία τα επόμενα 12 χρόνια και σε δύο απόπειρες αυτοκτονίας. «Πώς μένεις ζωντανός σε έναν κόσμο που σου λέει ότι δεν αξίζεις να υπάρχεις όπως είσαι;», αναρωτιέται.
Νοσηλεύτηκε και απογοητεύτηκε πολύ εξαιτίας του βάρους της
Όταν ήταν 19 ετών, δύο μήνες αφότου πήρε εξιτήριο από ένα θεραπευτικό κέντρο στη Φλόριντα, είχε κάνει αίτηση για δουλειά σε ένα άλλο εστιατόριο. Όταν έφτασε στη συνέντευξη, κατάλαβε αμέσως ότι δεν επρόκειτο να την προσλάβουν, από τον τρόπο που τα μάτια της ιδιοκτήτριας διπλασιάστηκαν σε μέγεθος τη στιγμή που την είδε.
«Για 30 λεπτά, καθόμουν απέναντί της σε ένα μικρό δωμάτιο πάνω από το εστιατόριο, ενώ εκείνη μιλούσε με τρόμο για το πόσο παχιά ήμουν και γέλαγε στα μούτρα ρωτώντας με πώς θα χωρέσω ανάμεσα στα τραπέζια ή στη στολή του εστιατορίου. Την ευχαρίστησα για τη συνέντευξη, βγήκα τρέχοντας από το εστιατόριο και μπήκα στο αυτοκίνητό μου, όπου έκλαψα και ορκίστηκα να μην κάνω ξανά αίτηση για δουλειά. Τρεις μήνες αργότερα εισήχθη στο νοσοκομείο στη Βιρτζίνια», περιγράφει η Sara.
Όσο βρισκόταν στο νοσοκομείο η 37χρονη τα πήγαινε καλά και είχε χάσει αρκετό βάρος. Όμως όταν πήρε εξιτήριο και επέστρεψε στο σπίτι της, υποτροπίασε σχεδόν αμέσως, όπως και κάθε άλλη φορά που επέστρεφε από θεραπεία. «Χωρίς αυστηρό χρονοδιάγραμμα, ήταν αδύνατο να επιβιώσεις στον πραγματικό κόσμο. Μετά προσλήφθηκα σε ένα καφέ ως barista και όλα άλλαξαν. Βρήκα σκοπό και εργασιακή ηθική και φίλους», αναφέρει.
Η νέα δουλειά της έδωσε ώθηση να χάσει 76 κιλά
Με μια νέα δομή και μια αναπτυσσόμενη ζωή που δεν περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τη θεραπεία, ένιωσε αποφασισμένη να φτιάξει το σώμα που όλοι της έλεγαν ότι έπρεπε να έχει για να ζήσει αληθινά. Της έδωσε έμπνευση να χάσει βάρος και να ονομάσει τη διαδικασία αυτή «ανάρρωση», παρόλο που δεν ήταν καθόλου έτσι.
«Καθώς το βάρος έλιωνε από το σώμα μου, ο κόσμος με αντιμετώπισε διαφορετικά. Αφού έχασα 76 κιλά -αλλά απέκτησα μια μπερδεμένη αίσθηση για τον εαυτό μου- βρέθηκα με δύο θέσεις εργασίας που έχουν να κάνουν με κόσμο στη βιομηχανία υπηρεσιών τροφίμων», συνεχίζει η Sara.
Ένα απόγευμα του Σαββάτου που δούλευε στο εστιατόριο, είδε ξαφνικά μπροστά της την παλιά της συμμαθήτρια Brenda. «Αντί να μου πει το αναμενόμενο “έχουμε καιρό να τα πούμε, τι κάνεις;”, εκείνη άρχισε να κλαίει», περιγράφει η Sara και καταλήγει:
«Άρχισε να κλαίει γιατί είδε ότι το σώμα μου, που ήταν για καιρό απαράδεκτο για την κοινωνία, τους γονείς μου, τους γιατρούς, τους φίλους, τους συμμαθητές μου και τους αγνώστους, ήταν πλέον αποδεκτό. Καθώς έβλεπα τα δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό της, δεν ήμουν σίγουρη τι να κάνω. Ένα μέρος μου ένιωθε επιβεβαίωση. Όλη η σκληρή δουλειά μου, είχε κάνει αυτό το κορίτσι που ήξερα ελάχιστα να κλάψει, οπότε ήταν ξεκάθαρο ότι είμαι στο σωστό δρόμο!».