Η ζωή χωρίς παιδιά έχει γίνει τάση τα τελευταία χρόνια μεταξύ των νέων ζευγαριών, τα οποία προτιμούν να ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο παρά να αλλάζουν πάνες.
Ωστόσο, μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2023 στο Science Advances υποδηλώνει ότι η ανατροφή παιδιών μπορεί πραγματικά να παρατείνει το προσδόκιμο ζωής ενός ατόμου στην ηλικία των 76 ετών.
«Ένα πράγμα που είναι σχετικά ξεκάθαρο είναι ότι το να έχεις παιδιά είναι πιο ωφέλιμο για τη μακροζωία από το να μην κάνεις καθόλου παιδιά», δήλωσε ο ερευνητής Jianzhi Zhang.
Από πού προκύπτουν τα οφέλη των παιδιών στη μακροζωία των γονέων
Για να καταλήξουν σε αυτά τα συμπεράσματα, ο Δρ. Zhang και ο επίσης συγγραφέας Erping Long από το Peking Union Medical College, εξέτασαν πληροφορίες υγείας και γενετικές πληροφορίες 276.000 ατόμων που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Προσδιόρισαν ότι οι άνδρες και οι γυναίκες με μικρά παιδιά έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να ζήσουν αρκετά ώστε να τα δουν να μεγαλώνουν.
«Το να έχεις δύο παιδιά αντιστοιχεί στη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής», ανέφεραν οι επιστήμονες, σημειώνοντας ότι οι άνθρωποι που γίνονται γονείς έχουν πλεονέκτημα μακροζωίας 5% έως 10% έναντι των άτεκνων. «Όμως, το να έχεις λιγότερα ή περισσότερα από δύο παιδιά μειώνει τη διάρκεια ζωής», υπογράμμισε ο Δρ. Zhang.
Ο ερευνητής απέδωσε την πιθανότητα μεγαλύτερης ζωής εν μέρει στα ενσωματωμένα οφέλη που προκύπτουν από το μεγάλωμα των παιδιών.
«Προηγούμενες μελέτες διαπίστωσαν ότι τα άτομα με παιδιά τείνουν να έχουν περισσότερες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, όπως αλληλεπιδράσεις με άλλους γονείς και δασκάλους, και η υψηλότερη κοινωνική επαφή είναι γνωστό ότι συνδέεται με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής», εξήγησε ο Δρ. Zhang και πρόσθεσε:
«Είναι πιθανό το να έχεις δύο παιδιά να φέρνει μια ισορροπία μεταξύ των πολλών κοινωνικών αλληλεπιδράσεων και της απουσίας υπερβολικού οικονομικού φορτίου».
Τι δείχνουν τα επιστημονικά στοιχεία για τα παιδιά και τη μακροζωία
Μια έκθεση του 2017 ανακάλυψε επίσης ότι τα παιδιά βοηθούν στο να διατηρούν το μυαλό των μαμάδων και των μπαμπάδων τους ενεργό στα γηρατειά -προσθέτοντας δύο χρόνια στη ζωή τους.
Μια έρευνα του 2020 υποστήριξε ότι οι γυναίκες που γεννούν μωρά αργότερα στη ζωή τους έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν περισσότερο λόγω του αυξημένου γενετικού υλικού που είναι γνωστό ως «τελομερή λευκοκυττάρων», το οποίο υποδηλώνει καλή υγεία και μειωμένο κίνδυνο χρόνιων παθήσεων όπως ο διαβήτης τύπου 2, ο καρκίνος και τα καρδιαγγειακά νοσήματα.
Σύμφωνα με τη μελέτη του, ο Δρ. Zhang υποστήριξε ότι η αναπαραγωγή και η διάρκεια ζωής επηρεάζονται τόσο από τα γονίδια όσο και από το περιβάλλον του ατόμου.
Η έρευνα υποστηρίζει τα ευρήματα του 1957 του εξελικτικού βιολόγου George Williams. Γνωστή ως ανταγωνιστικά πλειοτροπική θεωρία της γήρανσης, πρότεινε ότι οι γενετικές μεταλλάξεις που συμβάλλουν στη γήρανση θα μπορούσαν να ευνοηθούν από τη φυσική επιλογή εάν είναι επωφελείς νωρίς στη ζωή στην προώθηση της πρώιμης αναπαραγωγής ή στην παραγωγή περισσότερων απογόνων.
Οι μεταλλάξεις που προάγουν την αναπαραγωγή μειώνουν τη διάρκεια ζωής
Αλλά ο Δρ. Zhang προσδιόρισε ότι η αναπαραγωγή και η διάρκεια ζωής συσχετίζονται γενετικά με ισχυρά αρνητικούς συνδέσμους, πράγμα που σημαίνει ότι οι γενετικές μεταλλάξεις που προάγουν την αναπαραγωγή τείνουν να συντομεύουν τη διάρκεια ζωής.
Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι τα άτομα που φέρουν μεταλλάξεις που τους προδιαθέτουν για σχετικά υψηλά ποσοστά αναπαραγωγής -άτομα που έχουν γενετική τάση να κάνουν πολλά παιδιά- έχουν μικρότερες πιθανότητες να ζήσουν μέχρι την ηλικία των 76 ετών.
Αντίθετα, οι άνθρωποι που φέρουν μεταλλάξεις που τους προδιαθέτουν για σχετικά χαμηλά ποσοστά αναπαραγωγής αναμένεται να ζήσουν καλά και πολύ. Ωστόσο, σε σύγκριση με περιβαλλοντικούς παράγοντες -όπως η αντισύλληψη, η ιατρική πρόοδος, η πρόσβαση σε διαδικτυακούς πόρους και η άμβλωση- οι γενετικοί παράγοντες παίζουν πολύ μικρό ρόλο.
Ο Δρ. Zhang σημείωσε ότι το προσδόκιμο ζωής του ανθρώπου, το ποσοστό γεννήσεων και η αναπαραγωγική συμπεριφορά έχουν αλλάξει δραστικά τις τελευταίες δεκαετίες. Αν και τα ποσοστά γεννήσεων παγκοσμίως έχουν μειωθεί από τη δεκαετία του 1950, το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται σταθερά από 46,5 χρόνια το 1950 σε 72,8 χρόνια το 2019.
«Αυτές οι τάσεις καθοδηγούνται κυρίως από σημαντικές περιβαλλοντικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών στον τρόπο ζωής και τις τεχνολογίες, και είναι αντίθετες με τις αλλαγές που προκαλούνται από τη φυσική επιλογή των γενετικών παραλλαγών που εντοπίστηκαν σε αυτή τη μελέτη», ανέφερε ο καθηγητής και κατέληξε:
«Αυτή η αντίθεση δείχνει ότι, σε σύγκριση με τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, οι γενετικοί παράγοντες παίζουν μικρό ρόλο στις ανθρώπινες φαινοτυπικές αλλαγές που μελετήθηκαν εδώ».