Βρέθηκε το μυστικό της για την παράταση της ανθρώπινης ζωής; Επιστήμονες μετέφεραν με επιτυχία το γονίδιο που ευθύνεται για τη μακροζωία και ανοίγουν το δρόμο για τη βελτίωση της υγείας μας και της μακροβιότητάς μας.
Σε μια πρωτοποριακή μελέτη, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ μετέφεραν με επιτυχία ένα γονίδιο που ευθύνεται για τη μακροζωία από τυφλοπόντικες σε ποντίκια, που παράγει το HMW-HA, οδηγώντας τα σε καλύτερη υγεία και παράταση της ανθρώπινης ζωής.
Οι τυφλοπόντικες, γνωστοί για τη μακροζωία τους και την εξαιρετική τους αντοχή σε ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία, έχουν τραβήξει εδώ και καιρό την προσοχή της επιστημονικής κοινότητας. Με την εισαγωγή ενός συγκεκριμένου γονιδίου, υπεύθυνου για την ενισχυμένη κυτταρική επισκευή και προστασία σε ποντίκια, οι ερευνητές του Ρότσεστερ ξεκλειδώνουν τα μυστικά της γήρανσης και ανοίγουν την πόρτα στην παράταση της ανθρώπινης ζωής.
«Η μελέτη μας παρέχει μια απόδειξη αρχής ότι μοναδικοί μηχανισμοί μακροζωίας που εξελίχθηκαν σε είδη θηλαστικών μπορούν να εξαχθούν για να βελτιώσουν τη διάρκεια ζωής άλλων θηλαστικών», λέει η Vera Gorbunov, καθηγήτρια βιολογίας και ιατρικής στο Doris Johns Cherry στο Ρότσεστερ.
Η Gorbunova μαζί με τον Andrei Seluanov, καθηγητή βιολογίας, και τους συναδέλφους τους, αναφέρουν σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature ότι μετέφεραν επιτυχώς ένα γονίδιο υπεύθυνο για την παραγωγή υαλουρονικού οξέος υψηλού μοριακού βάρους (HMW-HA) από τυφλοπόντικες σε ποντίκια. Αυτό οδήγησε σε βελτιωμένη υγεία και αύξηση κατά περίπου 4,4% στη διάρκεια ζωής των ποντικιών.
Ένας μοναδικός μηχανισμός αντίστασης στον καρκίνο
Οι τυφλοπόντικες είναι τρωκτικά στο μεέγεθος ποντικιού που έχουν εξαιρετική μακροζωία για το μέγεθός τους. Μπορούν να ζήσουν έως και 41 χρόνια, σχεδόν δέκα φορές περισσότερο από τρωκτικά παρόμοιου μεγέθους. Σε αντίθεση με πολλά άλλα είδη, οι τυφλοπόντικες δεν προσβάλλονται συχνά από ασθένειες όπως νευροεκφυλιστικές ασθένειες, καρδιαγγειακές παθήσεις, αρθρίτιδα και καρκίνο – καθώς γερνούν. Η Gorbunova και ο Seluanov έχουν αφιερώσει δεκαετίες έρευνας στην κατανόηση των μοναδικών μηχανισμών που χρησιμοποιούν οι τυφλοπόντικες για να προστατευτούν από τη γήρανση και τις ασθένειες.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν προηγουμένως ότι το HMW-HA είναι ένας μηχανισμός που είναι υπεύθυνος για την ασυνήθιστη αντίσταση στον καρκίνο. Σε σύγκριση με ποντίκια και ανθρώπους, οι τυφλοπόντικες έχουν περίπου δέκα φορές περισσότερο HMW-HA στο σώμα τους. Όταν οι ερευνητές αφαίρεσαν το HMW-HA από κύτταρα τυφλοπόντικα, τα κύτταρα ήταν πιο πιθανό να σχηματίσουν όγκους.
Μεταφορά γονιδίου που παράγει HMW-HA
Η ομάδα τροποποίησε γενετικά ένα μοντέλο ποντικού να παράγει την εκδοχή του γονιδίου της συνθάσης υαλουρονάνης 2, που είναι το γονίδιο που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή μιας πρωτεΐνης που παράγει HMW-HA. Ενώ όλα τα θηλαστικά έχουν το γονίδιο της συνθάσης της υαλουρονάνης 2, αυτό που βρίσκεται στους τυφλοπόντικες φαίνεται να οδηγεί σε ισχυρότερη γονιδιακή έκφραση.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα ποντίκια που είχαν την εκδοχή του γονιδίου του τυφλοπόντικα είχαν καλύτερη προστασία από όγκους και από χημικά που προκαλούν καρκίνο του δέρματος. Τα ποντίκια είχαν επίσης βελτιωμένη υγεία και ζούσαν περισσότερο σε σύγκριση με τα ποντίκια που δεν μεταφέρθηκε το γονίδιο. Καθώς τα ποντίκια γερνούσαν, παρούσιαζαν λιγότερη φλεγμονή σε διάφορα μέρη του σώματός τους -η φλεγμονή είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της γήρανσης– και διατήρησαν ένα πιο υγιές έντερο.
Ενώ χρειάζεται περισσότερη έρευνα σχετικά με το γιατί το HMW-HA έχει τόσο ευεργετικά αποτελέσματα, οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στην ικανότητα του HMW-HA να ρυθμίζει άμεσα το ανοσοποιητικό σύστημα.
Μια πηγή νεότητας για τους ανθρώπους;
Τα ευρήματα ανοίγουν νέες δυνατότητες για τη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο το HMW-HA θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της διάρκειας ζωής και τη μείωση των ασθενειών που σχετίζονται με τη φλεγμονή στους ανθρώπους.
«Έχουμε ήδη εντοπίσει μόρια που επιβραδύνουν την απώλεια του υαλουρoνικού και τα δοκιμάζουμε σε προκλινικές δοκιμές», λέει ο Seluanov. «Ελπίζουμε ότι τα ευρήματά μας θα παρέχουν το πρώτο, αλλά όχι το τελευταίο, παράδειγμα για το πώς οι προσαρμογές μακροζωίας από ένα μακρόβιο είδος μπορούν να προσαρμοστούν για να ωφελήσουν τη μακροζωία και την υγεία του ανθρώπου».
Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature.