Προκλινική έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal for ImmunoTherapy of Cancer δείχνει μια πολλά υποσχόμενη νέα θεραπευτική επιλογή για άτομα με καρκίνο του παγκρέατος.
Ερευνητές από το VCU Massey Comprehensive Cancer Center και το VCU Institute of Molecular Medicine προτείνουν ότι όταν χρησιμοποιείται σε μορφή που μπορεί να χορηγηθεί απευθείας στο καρκινικό κύτταρο, η πολυϊνοσίνη-πολυκυτιδυλικό οξύ (pIC) καταστέλλει την ανάπτυξη του όγκου, προκαλεί θάνατο καρκινικών κυττάρων και ενισχύει την επιβίωση σε ζωικά μοντέλα με την πιο κοινή μορφή καρκίνου του παγκρέατος.
Επίσης, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όταν χρησιμοποιείται μόνο του ή σε συνδυασμό με ένα φάρμακο τυπικής φροντίδας όπως η γεμσιταβίνη, το pIC -ένα δίκλωνο RNA που δρα ως ανοσοδιεγερτικό- είναι ασφαλές και μη τοξικό για τα φυσιολογικά παγκρεατικά κύτταρα, υποδεικνύοντας ότι αυτή η προσέγγιση μπορεί να έχει μεταφραστική δυνατότητα να βελτιώσει την επιβίωση των ατόμων με αδενοκαρκίνωμα του παγκρεατικού πόρου (PDAC).
Ο PDAC είναι ένας από τους πιο δύσκολους καρκίνους για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, με ποσοστό επιβίωσης ενός έτους στο 24% και πενταετούς επιβίωσης μόλις στο 9%. Στο άρθρο, ερευνητές με επικεφαλής τον Paul B. Fisher, διευθυντή του VIMM, έδειξαν ότι ο θεραπευτικός συνδυασμός ενισχύει σημαντικά την επιβίωση ανοσολογικά ικανών ποντικών με όγκους PDAC που καταγράφουν τις ιδιότητες του ανθρώπινου καρκίνου του παγκρέατος.
Η προσέγγιση που έφερε τα ελπιδοφόρα αποτελέσματα
Αυτή η έρευνα είναι η επέκταση της πρωτοποριακής εργασίας που έγινε αρχικά από τον Δρ. Fisher και τους συνεργάτες του για τον καθορισμό τρόπων ενίσχυσης της αντικαρκινικής δραστηριότητας του pIC. Προηγούμενες κλινικές δοκιμές με pIC έδειξαν περιορισμένη ενεργοποίηση της ανοσολογικής απόκρισης και καθόλου ανιχνεύσιμα αντικαρκινικά αποτελέσματα στο μελάνωμα ή άλλους καρκίνους.
Ωστόσο, όταν χορηγείται στο κυτταρόπλασμα του καρκινικού κυττάρου χρησιμοποιώντας πολυαιθυλενοϊμίνη (PEI), ένα συνθετικό, υδατοδιαλυτό πολυμερές, το pIC μπορεί να εισέλθει με επιτυχία στο κύτταρο και να διεγείρει τον θάνατο των καρκινικών κυττάρων. Η τρέχουσα εργασία τεκμηριώνει μια βαθιά ανταπόκριση σε ζώα με PDAC όταν το pIC παρέχεται αποτελεσματικά σε κύτταρα όγκου χρησιμοποιώντας PEI.
«Προηγούμενες εργαστηριακές και προκλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή η μέθοδος είναι αποτελεσματική και σε μια σειρά από άλλους καρκίνους, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του μαστού, του μελανώματος και του ήπατος», δήλωσε ο Δρ. Fisher και συνέχισε:
«Μελετώντας αυτό το φαινόμενο σε ποντίκια με άθικτο ανοσοποιητικό σύστημα, διαπιστώσαμε ότι λειτούργησε εξαιρετικά καλά στο PDAC, επεκτείνοντας τη ζωή σε εκπληκτικό βαθμό από μόνο του και ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο σε συνδυασμό με γεμσιταβίνη. Τίποτα τέτοιο δεν έχει παρατηρηθεί όταν εξετάζουμε το αρχικό μόριο pIC χωρίς τη χρήση PEI ή άλλων θεραπευτικών μεθόδων στο PDAC».
Ο σημαντικός ρόλος του ανοσοποιητικού συστήματος
Η μελέτη αναδεικνύει επίσης τον μηχανισμό της αποτελεσματικότητας του pIC και τον σημαντικό ρόλο του ανοσοποιητικού συστήματος σε αυτό το μονοπάτι. Το pIC ενεργοποιεί το Stat1, ένα διεγερτικό μόριο γονιδιακής έκφρασης, το οποίο με τη σειρά του ενεργοποιεί τις χημειοκίνες -πρωτεΐνες που διεγείρουν τη μετανάστευση των ανοσοποιητικών κυττάρων- για να αυξήσει την απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος στα καρκινικά κύτταρα.
Η αντίδραση μετατρέπει τα μακροφάγα Μ2 που σχετίζονται με όγκους σε μακροφάγα Μ1, μετατρέποντας τον μοριακό μηχανισμό που ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία καρκινικών κυττάρων σε ένα σύστημα που επιτίθεται στον καρκίνο. Δεδομένου ότι τα προφίλ τοξικότητας τόσο της γεμσιταβίνης όσο και της pIC είναι γνωστά, οι επιστήμονες αισθάνονται σίγουροι ότι η προσέγγιση είναι ασφαλής ώστε να προχωρήσουν στη δοκιμή της αποτελεσματικότητάς της σε μελέτες σε ανθρώπους.
«Το PDAC είναι μια καταστροφική ασθένεια. Τα δεδομένα επιβίωσης είναι τόσο ενθαρρυντικά σε αυτά τα ποντίκια, που θεωρούμε ότι ο πιθανός αντίκτυπος της θεραπείας μας στους ανθρώπους θα είναι σημαντικός», δήλωσαν οι επιστήμονες.
Ακόμα ένα πολλά υποσχόμενο στοιχείο από τη μελέτη
Σε ένα άλλο πολλά υποσχόμενο στοιχείο από τη μελέτη, η προ-θεραπεία ποντικών με pIC πριν από την ανάπτυξη καρκίνου επιβράδυνε την τελική ανάπτυξη του όγκου κατά περίπου 60%, υποδηλώνοντας ότι το μόριο προκάλεσε μια προστατευτική δράση παρόμοια με το εμβόλιο στα ποντίκια. Αυτός είναι ένας τομέας που οι ερευνητές εντόπισαν ότι χρήζει περαιτέρω μελέτης, για τη διερεύνηση πιθανών επιπτώσεων στην πρόληψη του καρκίνου.
Ο Δρ. Fisher είπε ότι αν και τα θετικά αποτελέσματα αυτής της μελέτης αποδεικνύονται ειδικά στον καρκίνο του παγκρέατος, η προσέγγιση θα πρέπει να λειτουργεί σε πολλαπλούς τύπους καρκίνου και θα μπορούσε να γίνει μια γενικευμένη θεραπεία σε συνδυασμό με ειδικά πρότυπα φροντίδας για τον καρκίνο.
Επιπλέον, ενθαρρυντικά δεδομένα σε μελέτες φάσης Ι που χρησιμοποιούν pIC-PEI (BO-112) ως μεμονωμένο παράγοντα ή σε συνδυασμό με τον αναστολέα του ανοσοποιητικού σημείου ελέγχου anti-PD-1, βρέθηκαν ασφαλή και διαχειρίσιμα σε ασθενείς με επιθετικούς στερεούς καρκίνους διαφορετικούς από τον PDAC.
«Η μεγάλη εικόνα είναι ότι αυτή η προσέγγιση λειτουργεί και είναι έτοιμη να πάει στην κλινική πράξη για τη θεραπεία ασθενών με καρκίνο του παγκρέατος. Η μετάφραση των ανακαλύψεων που προέρχονται από το εργαστήριο σε αποτελεσματικές θεραπείες είναι μια μεγάλη πρόκληση που, όταν ολοκληρωθεί, θα αντιπροσωπεύει το απόλυτο επίτευγμα της βασικής ιατρικής έρευνας. Για τους ασθενείς με PDAC, πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ», κατέληξε ο Δρ. Fisher.