Ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι ο έβδομος πιο συχνός τύπος καρκίνου στις γυναίκες στην Ευρώπη. Ωστόσο, ανησυχητικό είναι ότι πολλές γυναίκες δεν γνωρίζουν ποια είναι τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα, με αποτέλεσμα να διαγιγνώσκεται συχνά σε προχωρημένο στάδιο.
Ο καρκίνος που αναπτύσσεται στον ιστό που επενδύει τη μήτρα (το μικρό, κοίλο, σε σχήμα αχλαδιού όργανο, στη λεκάνη μίας γυναίκας, μέσα στο οποίο αναπτύσσεται το έμβρυο). Οι περισσότεροι καρκίνοι του ενδομητρίου είναι αδενοκαρκινώματα (καρκίνοι που αναπτύσσονται στα κύτταρα που δημιουργούν και απελευθερώνουν βλέννα και άλλες ουσίες).
Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας: Πότε θα εξαλειφθεί στην Ελλάδα – Τι λένε οι ειδικοί
Ελέγξετε τα κενά στις γνώσεις σας για τον καρκίνο του ενδομητρίου, αφού έχει διαπιστωθεί ότι σχεδόν το ένα τέταρτο των γυναικών δεν γνωρίζει τι είναι και μόνο το 43% γνωρίζει ότι η αιμορραγία είναι βασικό σύμπτωμα.
Καρκίνος του ενδομητρίου και συχνότητα
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Παθολογικής Ογκολογίας (ESMO), στην Ευρώπη, 1 εως 2 κάθε 100 εκατό γυναίκες θα αναπτύξουν καρκίνο του ενδομητρίου σε κάποια στιγμή της ζωής τους.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πάνω από 88.000 γυναίκες διαγιγνώσκονται με καρκίνο του ενδομητρίου κάθε χρόνο. Αυτός ο αριθμός αυξάνεται στην πλειονότητα των Ευρωπαϊκών χωρών. Είναι η έβδομη πλέον κοινή αιτία θανάτου από καρκίνο στις γυναίκες της Δυτικής Ευρώπης.
Ο καρκίνος του ενδομητρίου εμφανίζεται συνήθως σε γυναίκες που είναι άνω των 50 ετών και επομένως βρίσκονται στην εμμηνόπαυση. Εν τούτοις, άνω του 25% των περιπτώσεων μπορεί να εμφανιστεί και πριν από την εμμηνόπαυση.
Κατά τη διάγνωση, περίπου το 75% των γυναικών έχουν καρκίνο που περιορίζεται στη μήτρα (στάδιο Ι). Για αυτές τις γυναίκες, η πρόγνωση είναι καλή και το 5ετές ποσοστό επιβίωσης είναι 90%.
Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου του ενδομητρίου
Τα ακόλουθα συμπτώματα πρέπει να ελεγχθούν από γιατρό:
- Αιμορραγία μετά το σεξ
- «Αιματηρή» κολπική έκκριση (η οποία μπορεί να είναι ροζ, κόκκινη ή καφέ)
- Αίμα στα ούρα (αιματουρία)
- Αιμορραγία μεταξύ των περιόδων (πριν την εμμηνόπαυση)
- Περίοδοι που είναι βαρύτερες από το κανονικό (πριν την εμμηνόπαυση)
- Οποιαδήποτε κολπική αιμορραγία μετά την εμμηνόπαυση
- Πόνος στην κοιλιά
Μόλις ο καρκίνος του ενδομητρίου φτάσει σε πιο προχωρημένο στάδιο, μπορεί επίσης να προκαλέσει:
- Πόνος στην πλάτη, τα πόδια ή τη λεκάνη
- Απώλεια όρεξης
- Κόπωση
- Ναυτία
Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι σημάδι ενός πολύ πιο ήπιου προβλήματος υγείας, όπως χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων ή αντίδραση στη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης. Ωστόσο, θα μπορούσαν επίσης να υποδηλώνουν διάφορες δυνητικά σοβαρές καταστάσεις, όπως ενδομητρίωση, ινομυώματα ή πολύποδες.
Μόνο μία στις 10 περιπτώσεις ασυνήθιστης κολπικής αιμορραγίας μετά την εμμηνόπαυση προκαλείται από καρκίνο του ενδομητρίου.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να δείτε τον γυναικολόγο σας σε περίπτωση που βρίσκεστε στο 10% που εμφανίζει τα λεγόμενα «καμουφλαρισμένα» συμπτώματα.
Εάν έχετε οποιαδήποτε ασυνήθιστη αιμορραγία, μην ντρέπεστε να επισκεφτείτε τον γιατρό σας και να πιέσετε για απαντήσεις προκειμένου να αποκλείσετε τον καρκίνο του ενδομητρίου.
Οι περισσότερες γυναίκες που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του ενδομητρίου, που ονομάζεται επίσης καρκίνος της μήτρας ή ενδομητρικός καρκίνος, είναι άνω των 40 ετών, καθώς ο κίνδυνος αυξάνεται με την ηλικία. Ωστόσο, μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
Παράγοντες κινδύνου
Τα παρακάτω αυξάνουν τις πιθανότητες να νοσήσετε, σύμφωνα με την Cancer Research UK. Αν:
- Είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι,
- έχετε υψηλότερα επίπεδα οιστρογόνων,
- κάνετε θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης ή λαμβάνετε ταμοξιφαίνη,
- έχετε διαβήτη τύπου 1 ή 2,
- έχετε παχύ ενδομήτριο και σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
- η έναρξη της περιόδου έγινε σε νεαρή ηλικία,
- η εμμηνόπαυση ήρθε πιο αργά
- υπάρχει οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του ενδομητρίου.
Ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι ένας σοβαρός καρκίνος που μπορεί να είναι θανατηφόρος εάν δεν διαγνωστεί έγκαιρα. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε τα συμπτώματα του καρκίνου του ενδομητρίου και να επισκεφθείτε έναν γιατρό εάν έχετε κάποιο από αυτά. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες επιβίωσης.