Οι ερευνητές του LMU έχουν εντοπίσει μια οδό σηματοδότησης μέσω της οποίας ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο φάρμακο μπορεί να αναστείλει τον καρκίνο του παχέος εντέρου.
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου (καρκίνος του εντέρου) είναι η τρίτη πιο συχνή μορφή καρκίνου παγκοσμίως, με περίπου 1,9 εκατομμύρια νεοδιαγνωσμένες περιπτώσεις και 900.000 θανάτους κάθε χρόνο.
Επομένως, οι προληπτικές ουσίες αντιπροσωπεύουν επείγουσα κλινική ανάγκη. Η ασπιρίνη/ακετυλοσαλικυλικό οξύ έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας από τους πιο πολλά υποσχόμενους υποψηφίους για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου.
Μεταξύ άλλων ευρημάτων, μελέτες έχουν δείξει ότι όταν οι ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα έπαιρναν χαμηλές δόσεις ασπιρίνης για αρκετά χρόνια, μείωσε τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.
Τι δείχνει η νέα μελέτη για την ασπιρίνη και τον καρκίνο του παχέος εντέρου
Επιπλέον, η ασπιρίνη μπορεί να αναστείλει την εξέλιξη του καρκίνου του παχέος εντέρου. Τώρα μια ομάδα με επικεφαλής τον Heiko Hermeking, καθηγητή Πειραματικής και Μοριακής Παθολογίας στο LMU, έχει διερευνήσει ποιοι μοριακοί μηχανισμοί μεσολαβούν σε αυτά τα αποτελέσματα.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στη σχετική δημοσίευση στο Cell Death and Disease, η ασπιρίνη προκαλεί την παραγωγή δύο ογκοκατασταλτικών μορίων microRNA (miRNAs) που ονομάζονται miR-34a και miR-34b/c.
Για να γίνει αυτό, η ασπιρίνη συνδέεται και ενεργοποιεί το ένζυμο AMPK, το οποίο με τη σειρά του μεταβάλλει τον μεταγραφικό παράγοντα NRF2 έτσι ώστε να μεταναστεύει στον κυτταρικό πυρήνα και να ενεργοποιεί την έκφραση των γονιδίων miR-34. Για να επιτύχει η ενεργοποίηση, η ασπιρίνη καταστέλλει επιπλέον το ογκογονιδιακό προϊόν c-MYC, το οποίο διαφορετικά αναστέλλει το NRF2.
Συνολικά, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα γονίδια miR-34 είναι απαραίτητα για τη μεσολάβηση της ανασταλτικής δράσης της ασπιρίνης στα καρκινικά κύτταρα του παχέος εντέρου.
Επομένως, η ασπιρίνη δεν ήταν σε θέση να αποτρέψει τη μετανάστευση, την εισβολή και τη μετάσταση σε καρκινικά κύτταρα με έλλειψη miR-34. Ήταν ήδη γνωστό ότι τα γονίδια miR-34 επάγονται από τον μεταγραφικό παράγοντα p53 και μεσολαβούν στις επιδράσεις του.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν, ωστόσο, ότι η ενεργοποίηση των γονιδίων miR-34 από την ασπιρίνη λαμβάνει χώρα ανεξάρτητα από το μονοπάτι σηματοδότησης p53», λέει ο Δρ. Hermeking.
«Αυτό είναι σημαντικό επειδή το γονίδιο που κωδικοποιεί το p53 είναι το πιο συχνά αδρανοποιημένο ογκοκατασταλτικό γονίδιο στον καρκίνο του παχέος εντέρου. Επιπλέον, στα περισσότερα άλλα είδη καρκίνου, το p53 απενεργοποιείται από μεταλλάξεις ή ιούς στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Επομένως, η ασπιρίνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί θεραπευτικά σε τέτοιες περιπτώσεις στο μέλλον».