Η Alison Hough, μια λέκτορας από το Audley του Staffordshire, επωφελήθηκε από την πρωτοποριακή θεραπεία, η οποία περιλάμβανε μια επέμβαση 17 ωρών για την αφαίρεση του καρκίνου.
Η 59χρονη Alison κατάφερε να συναντήσει τα πέντε εγγόνια της και να παρευρεθεί στον γάμο της κόρης της χάρη σε μια πρωτοποριακή θεραπεία που περιελάμβανε μια επέμβαση 17 ωρών για την αφαίρεση ενός καρκινικού όγκου.
Η Alison, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Keele, υπέφερε από αιμορραγία από τη μύτη και ρινική συμφόρηση τον Μάρτιο του 2016. Μετά από αρκετές εβδομάδες, επισκέφτηκε τον γιατρό της. Τα συμπτώματά της δεν βελτιώθηκαν και έτσι στάλθηκε στο Royal Stoke Hospital για αξονική τομογραφία. Όταν είδε τα αποτελέσματα, κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
«Τους είπα ότι ήθελα να παρευρεθώ στον γάμο της κόρης μου, ήθελα να είμαι εκεί. Αλλά δεν μπορούσαν να απαντήσουν. Τότε ήταν που το κατάλαβα», αναφέρει χαρακτηριστικά η ίδια.
Τα αποτελέσματα της βιοψίας επιβεβαίωσαν τους χειρότερους φόβους της οικογένειας. Η Alison έπασχε από έναν καρκινικό όγκο που ονομάζεται αδενοκαρκίνωμα. Επειδή τα ιγμόρειά της ήταν τόσο πρησμένα, το κλάμα θα μπορούσε να προκαλέσει επικίνδυνη αιμορραγία από τη μύτη, έτσι έπρεπε να παραμείνει δυνατή, αναφέρει το Stoke-on-Trent Live.
Η εγχείρηση των 17 ωρών με τη βοήθεια της τεχνολογίας
Η Alison συμφώνησε να υποβληθεί σε μια εγχείρηση 17 ωρών όπου οι χειρουργοί αφαίρεσαν τον όγκο μαζί με ολόκληρη τη μύτη της, το δεξί μάτι και μέρος του δεξιού της μάγουλου.
Οι ειδικοί χρησιμοποίησαν μια τρισδιάστατη εκτύπωση του προσώπου της για να σχεδιάσουν την αφαίρεση του όγκου και να ανακατασκευάσουν ορισμένα από τα χαρακτηριστικά της μετά την επέμβαση. Η διαδικασία ήταν επιτυχής και η γιαγιά των πέντε παιδιών είναι πλέον απαλλαγμένη από καρκίνο και λέει ότι ζει καλύτερα από ποτέ.
«Δεν υπήρχε επιλογή, πραγματικά, μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω. Ήταν πιο εύκολο να πω ναι, όπως έπρεπε να γίνει. Δεν υπάρχει δώρο που να είναι αρκετό για να πω ευχαριστώ. Μου έδωσαν την ευκαιρία να δω τα εγγόνια μου, να δω την κόρη μου να παντρεύεται και να είμαι εκεί», λέει συγκινημένη η Alison και προσθέτει:
«Ζω καλύτερα από ποτέ. Δεν νιώθω ότι πρέπει να κάνω κάτι , να πάω διακοπές στα Μπαρμπέιντος ή να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο. Απλώς απολαμβάνω τη ζωή μου όπως είναι».
Μετά την επέμβαση, υποβλήθηκε σε έξι εβδομάδες σκληρής ακτινοθεραπείας. Εκτός από το ότι έχασε τα μαλλιά της, η ακτινοθεραπεία κατέστρεψε το κόκκαλο του μετώπου και την άνω γνάθο της.
«Το οστό μου χειροτέρεψε από την ακτινοθεραπεία. Αφαίρεσα το οστό από το μέτωπό μου και αντικαταστάθηκε με μέρος της ωμοπλάτης μου. Κατέστρεψε και την άνω γνάθο μου. Έβγαλαν το οστό από το κάτω πόδι μου, την περόνη και κατασκεύασαν μια πάνω σιαγόνα από αυτό», περιγράφει η 59χρονη γυναίκα.
«Η περίοδος της ανάρρωσης ήταν μια τεράστια πρόκληση, γιατί, σωματικά και συναισθηματικά, ήμουν άλλος άνθρωπος. Είχα αντικαταστήσει τα πάντα, με τη μορφή προσθετικής. Έχω μια μύτη, ένα μάτι και ένα μέρος του μάγουλου σαν υποκατάστατα, που με βοήθησαν να αποδεχτώ αυτό που είχε συμβεί».
«Είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στους γιατρούς. Εκτίμησα όσα μου είπαν και όλα όσα έκαναν. Εξήγησαν τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια». Η Alison κατάφερε τελικά να παρευρεθεί στον γάμο της κόρης της το 2017. «Η κόρη μου μου ζήτησε να χορέψουμε μαζί τον πρώτο χορό», περιγράφει και καταλήγει:
«Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήμουν ακόμα ζωντανή, ήμουν πολύ χαρούμενη που ήμουν εκεί». Μπόρεσε επίσης να συναντήσει και τα πέντε εγγόνια της – Minnie, Elsie, Sid, Olive και Harry – που γεννήθηκαν μετά τη διάγνωσή της.
Το ντοκιμαντέρ για την Alison
Η Alison προσκλήθηκε να μοιραστεί την ιστορία της σε ένα ντοκιμαντέρ για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του North Midlands Charity (UHNM).
Η ταινία υπογράμμισε τη σωτήρια εργασία των χειρουργών Gahir και George που πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη τεχνολογίας αιχμής. «Ό,τι μπορώ να κάνω για να ανταποδώσω σε αυτή την καταπληκτική ομάδα ανθρώπων, θα το έκανα. Αυτή ήταν μια ευκαιρία να τους ευχαριστήσω», είπε η ίδια στο ντοκιμαντέρ.
Οι ειδικοί χρησιμοποίησαν ένα αποτύπωμα του προσώπου της για να σχεδιάσουν την αφαίρεση του όγκου και την αναδόμηση ορισμένων από τα χαρακτηριστικά της μετά την επέμβαση.
Ο κ. Gahir, ο οποίος είναι χειρουργός κεφαλής, λαιμού και γνάθου, είπε: «Ο παράγοντας σε εκείνο το σημείο ήταν η έκταση του όγκου στον εγκέφαλο. Σε πολλά νοσοκομεία αυτό θα είχε κριθεί σίγουρα ανεπίδεκτο εγχείρησης και πιθανότατα θα είχε εξελιχθεί σε παρηγορητική θεραπεία».
«Αλλά ήμασταν πολύ τυχεροί τη στιγμή που είχαμε την τεχνολογία της τρισδιάστατης εκτύπωσης. Το βρήκαμε πολύ ωφέλιμο. Μπορούσαμε να εκτυπώσουμε ένα μοντέλο του προσώπου και να δούμε την έκταση του όγκου».