Ο διαβήτης τύπου 1 θεωρείται παραδοσιακά μια ασθένεια που μπορεί να μειώσει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής, ωστόσο πρόσφατες μελέτες έχουν αναφέρει αυξανόμενο αριθμό ατόμων με διαβήτη τύπου 1, πιθανότατα λόγω βελτιωμένων θεραπειών και φροντίδας.
Ωστόσο, ακριβή δεδομένα σχετικά με την επιβάρυνση που επιφέρει ο διαβήτης τύπου 1 εξακολουθούν να λείπουν στις περισσότερες χώρες και περιοχές σε όλο τον κόσμο.
Για να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα, ερευνητές στην Κίνα χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη Μελέτη Global Burden of Disease and Risk Factors 2019 για να υπολογίσουν τον επιπολασμό (αριθμός ατόμων που ζουν με την πάθηση), τους θανάτους και τα έτη ζωής προσαρμοσμένα στην αναπηρία -μια συνδυασμένη μέτρηση της ποσότητας και ποιότητα ζωής.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα για άτομα άνω των 65 ετών, τα οποία αφορούσαν τη χρονική περίοδο 1990-2019. Τα δεδομένα αναλύθηκαν σε παγκόσμιο, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο ανά ηλικία, φύλο και δείκτη κοινωνικοδημογραφικής κατάστασης.
Διαβήτης τύπου 1: Αυξημένος κατά 28% ο αριθμός των ασθενών άνω των 65 ετών
Η ανάλυση δεδομένων από περισσότερες από 200 χώρες και περιοχές, που δημοσιεύθηκε στο BMJ, διαπιστώνει ότι ο αριθμός των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω με διαβήτη τύπου 1 αυξήθηκε από 1,3 εκατομμύρια το 1990 σε 3,7 εκατομμύρια το 2019, την ώρα που τα ποσοστά θανάτου μειώθηκαν κατά 25%,.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι περισσότερα άτομα με διαβήτη τύπου 1 ζουν πιο πολύ, πιθανότατα λόγω της βελτίωσης των θεραπειών και της περίθαλψης. Συγκεκριμένα, η αναλογία των ατόμων άνω των 65 ετών που ζουν με διαβήτη τύπου 1 αυξήθηκε κατά 28%, από 400 ανά 100.000 κατοίκους το 1990 σε 514 το 2019. Η αναλογία τριπλασιάστηκε σε κάθε ηλικιακή ομάδα από τα 65 έως τα 94 έτη, ιδίως μεταξύ των ανδρών.
Αντίθετα, οι θάνατοι μειώθηκαν κατά 25%, από 4,74 ανά 100.000 κατοίκους το 1990 σε 3,54 το 2019. Τα ποσοστά θανάτου μειώθηκαν σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, ιδίως μεταξύ των γυναικών και των ατόμων ηλικίας κάτω των 79 ετών.
Ωστόσο, τα ποσοστά θανάτου μειώθηκαν 13 φορές ταχύτερα στις χώρες υψηλού εισοδήματος σε σύγκριση με τις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, γεγονός που υπογραμμίζει τις σημαντικές παγκόσμιες ανισότητες στη φροντίδα του διαβήτη.
Πάντως, οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι οι εκτιμήσεις τους στηρίχθηκαν κυρίως στη μοντελοποίηση και ότι οι διαφοροποιήσεις στα συστήματα πληροφοριών υγείας και στις μεθόδους υποβολής εκθέσεων σε διάφορες χώρες και περιοχές ενδέχεται να έχουν επηρεάσει την ακρίβεια των αποτελεσμάτων.
Απαιτείται περαιτέρω έρευνα υψηλής ποιότητας στον πραγματικό κόσμο για να επικυρωθούν τα ευρήματα αυτής της μελέτης. «Η μελέτη μας υποστηρίζει επίσης την επείγουσα προσοχή στις στρατηγικές αντιμετώπισης για τη γήρανση του πληθυσμού και τους ηλικιωμένους με διαβήτη τύπου 1, την ορθολογική κατανομή των πόρων για την υγεία και την παροχή στοχευμένων κατευθυντήριων γραμμών», γράφουν οι επιστήμονες.