Σε μια νέα μελέτη, πάσχοντες από διαβήτη τύπου 2 που περιόρισαν το φαγητό τους σε ένα συγκεκριμένο χρονικό «παράθυρο», κάνοντας διαλειμματική νηστεία, παρουσίασαν μεγαλύτερη απώλεια βάρους σε σύγκριση με εκείνους που απλώς μείωσαν τη συνολική πρόσληψη θερμίδων.
Η απώλεια βάρους είναι ένας σημαντικός στόχος για τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2, μια κατάσταση που συνδέεται στενά με το υπερβολικό βάρος ή την παχυσαρκία. Ωστόσο, η πιο αποτελεσματική διατροφική προσέγγιση παραμένει ασαφής.
Η χρονικά περιορισμένη διατροφή -κοινώς, η διαλειμματική νηστεία- έχει αποκτήσει δημοτικότητα, αλλά πριν από αυτή τη μελέτη, καμία έρευνα δεν είχε διερευνήσει συγκεκριμένα το διατροφικό «παράθυρο» των οκτώ ωρών σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.
Στη μελέτη συμμετείχαν 57 άτομα ηλικίας 18-80 ετών, που έπασχαν τόσο από παχυσαρκία όσο και από διαβήτη τύπου 2 και χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: η μία κατανάλωνε φαγητό σε περιορισμένο χρόνο, η άλλη έκανε περιορισμό θερμίδων και η τρίτη ήταν η ομάδα ελέγχου.
Η απώλεια βάρους που επιτεύχθηκε στην έρευνα μέσω της διαλειμματικής νηστείας έπεσε κάτω από το όριο του 5% που συνήθως σχετίζεται με βελτιώσεις σε αυτούς τους παράγοντες.
Εκείνοι που συμμετείχαν στην ομάδα με περιορισμένο χρόνο κατανάλωσης, λάμβαναν τα γεύματά τους μόνο από το μεσημέρι έως τις 8 μ.μ., ενώ η ομάδα περιορισμού θερμίδων είχε την ευελιξία να τρώει οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, αλλά παρακολουθούσε την πρόσληψη θερμίδων χρησιμοποιώντας την εφαρμογή MyFitnessPal για κινητά.
Στόχος τους ήταν να μειώσουν τη θερμιδική τους πρόσληψη κατά 25% των θερμίδων συντήρησης που απαιτούνται για να διατηρήσουν το τρέχον βάρος τους, ενώ η ομάδα ελέγχου συνέχισε κανονικά τη διατροφή της χωρίς συγκεκριμένες παρεμβάσεις.
Η μελέτη παρουσιάστηκε στο Nutrition 2023, την ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας Διατροφής, που πραγματοποιήθηκε στις 22-25 Ιουλίου στη Βοστώνη.
Η χρονικά περιορισμένη διατροφή μειώνει το σωματικό βάρος
Κατά τη διάρκεια της εξάμηνης διάρκειας της μελέτης, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα άτομα που ακολουθούσαν τη δίαιτα περιορισμένου χρόνου παρουσίασαν μείωση σωματικού βάρους κατά 3,55% σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Δηλαδή, ένα άτομο που ζυγίζει 275 κιλά θα έχανε περίπου 10 κιλά. Η ομάδα του περιορισμού θερμίδων, ωστόσο, δεν παρουσίασε σημαντική απώλεια βάρους σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.
Τόσο η χρονικά περιορισμένη διατροφή όσο και η ομάδα περιορισμού θερμίδων εμφάνισαν μειωμένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, με μειώσεις περίπου 0,91% και 0,95%, αντίστοιχα.
Οι ερευνητές διερεύνησαν επίσης, εάν αυτές οι διατροφικές στρατηγικές θα μπορούσαν να βελτιώσουν τους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου, όπως η αρτηριακή πίεση, τα επίπεδα LDL χοληστερόλης και η γλυκόζη νηστείας.
Ωστόσο, η απώλεια βάρους που επιτεύχθηκε μέσω της χρονικά περιορισμένης τροφής έπεσε κάτω από το όριο του 5% που συνήθως σχετίζεται με βελτιώσεις σε αυτούς τους παράγοντες.
«Διαπιστώσαμε ότι η κατανάλωση όλων των θερμίδων μέσα σε ένα χρονικό παράθυρο 8 ωρών είναι μια καλή εναλλακτική της μέτρησης θερμίδων για άτομα με διαβήτη τύπου 2 που θέλουν να χάσουν βάρος και να βελτιώσουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα», σχολίασε η Βίκυ Παύλου, εγγεγραμμένη διαιτολόγος διατροφολόγος, διδακτορική φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο και συγγραφέας της μελέτης.
«Η ομάδα με χρονικά περιορισμένη κατανάλωση φαγητού έχασε 4,28% του σωματικού της βάρους σε 6 μήνες και η ομάδα μέτρησης θερμίδων έχασε το 2,55% του σωματικού της βάρους στο ίδιο χρονικό διάστημα. Και οι δύο ομάδες μείωσαν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους κατά 1%», πρόσθεσε η ειδικός.
Ποια είναι η βέλτιστη δίαιτα για διαβητικούς
Ο Δρ. Seun Sowemimo, χειρουργός στο Prime Surgicare στο Freehold του New Jersey, ο οποίος δεν συμμετείχε σε αυτή την έρευνα, τόνισε ότι η χρήση ενός συνδυασμού εργαλείων διαχείρισης ασθενειών είναι πιο αποτελεσματική από μια μεμονωμένη προσπάθεια.
«Η χρονικά περιορισμένη διατροφή (διαλειμματική νηστεία) είναι μια ισχυρή στρατηγική για την απώλεια βάρους και τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, επειδή επιτρέπει στο σώμα να μεταβεί από την καύση ζάχαρης στην καύση λίπους, με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους» εξήγησε ο Δρ. Sowemimo και κατέληξε:
«Μειώνει επίσης τη συχνότητα των εκρήξεων της γλυκόζης στο αίμα, που μπορεί να πυροδοτήσουν εκρήξεις της ινσουλίνης και υποστηρίζει τον έλεγχο του διαβήτη».