Σύμφωνα με νέα μελέτη οι ενήλικες που ζουν μόνοι τους έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο, σε σχέση με όσους ζουν μαζί με άλλους.
Η έρευνα που διεξήχθη από την Αμερικανική Ένωση Καρκίνου δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Cancer, βρήκε ότι σε 114,772 εργαζόμενους ενήλικες εκείνοι που ζούσαν μόνοι τους, το 2.5% πέθανε από καρκίνο κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής της έρευνας. Σε σύγκριση με 358,876 ενήλικες της ίδιας ηλικίας που δεν ζουν μόνοι τους, όπου ένα πολύ μικρότερο ποσοστό -περίπου 1.6%- πέθανε από καρκίνο κατά τη διάρκεια της έρευνας. Στην έρευνα συμμετείχαν ενήλικες από 18 χρονών έως 64, και οι ερευνητές βρήκαν μεγαλύτερη συσχέτιση μεταξύ των ηλικιών 45 με 64.
Η έρευνα αναφέρει ότι οι ενήλικες που ζουν μόνοι τους έχουν 1.32 παραπάνω πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο σε σχέση με τους ενήλικες που ζουν μαζί με άλλους.
Το να μένει κάποιος μόνος του είναι ένας από τους παράγοντες της κοινωνικής αποξένωσης, αλλά παρόλο που άλλοι παράγοντες, όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες, δεν λαμβάνονται υπόψιν στην έρευνα αυτή, το να μένετε μόνοι σας είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας.
Οι ενήλικες που συμμετείχαν στην έρευνα ήταν μεταξύ των ηλικιών 18 με 64 και παρακολουθούνταν για τουλάχιστον 22 χρόνια. Το 24% από τους συμμετέχοντες ζούσαν μόνοι τους.
Οι ερευνητές ακόμη συνέστησαν ότι οι περισσότεροι συμμετέχοντες που ζούσαν μόνοι τους ήταν είτε νεαροί ενήλικες, είτε ηλικιωμένοι. Σε σύγκριση με αυτούς που δεν ζουν μόνοι τους, οι άνθρωποι που ζουν μόνοι τους παρατηρήθηκε ότι έχουν περισσότερες ανθυγιεινές συνήθειες, δεν κινούνται πολύ, αλλά έχουν και περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα, σύμφωνα με την έρευνα.
Μοναξιά και μοναχικότητα δεν είναι το ίδιο
Περισσότερες από μία έρευνες αναφέρουν ότι οι άνθρωποι που ζουν μόνοι τους έχουν αυξημένες πιθανότητες για προβλήματα υγείας, ενώ συνδέεται και με αυξημένα ποσοστά νόσησης από καρκίνο αλλά και άλλα σοβαρά θέματα υγείας.
Χρειάστηκαν παραπάνω έρευνες για να εξακριβώσουν τη σύνδεση μεταξύ του καρκίνου και του να μένει κάποιος μόνος του, οι οποίες αναφέρθηκαν στα προνόμια της κοινωνικοποίησης. Ακόμα κι όταν νοσείτε από καρκίνο, όταν υπάρχει κάποιος στο άμεσο περιβάλλον να βοηθήσει όταν χρειάζεται, είναι σημαντικό.
Οι βιολογικοί μηχανισμοί της κοινωνικής απομόνωσης δεν είναι πλήρως κατανοητοί. Ωστόσο, οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα και η απομόνωση δημιουργεί μια κατάσταση βιολογικού στρες που είναι επιζήμιο για την υγεία μας όταν το βιώνουμε χρόνια. Ο άλλος μηχανισμός που σχετίζεται με το να είστε σε σχέση με άλλους, πέρα από το ωφελείστε από την παρουσία τους, λαμβάνετε και την υποστήριξη και τη φροντίδα τους.