Η υπογονιμότητα είναι ένα ευρέως διαδεδομένο πρόβλημα μεταξύ των ζευγαριών παγκοσμίως, με την ανδρική υπογονιμότητα να αποτελεί το ήμισυ των περιπτώσεων.
Μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από το Ινστιτούτο Ιατρικής Έρευνας Stowers και το Wellcome Center for Cell Biology στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στοχεύει να ρίξει φως στην ανδρική υπογονιμότητα και τις πιθανές θεραπείες.
Σύμφωνα με τον Δρ Scott Hawley, ερευνητή στο Ινστιτούτο Stowers, η αδυναμία παραγωγής σπέρματος είναι μια κύρια αιτία της ανδρικής υπογονιμότητας. Ωστόσο, οι εξελίξεις στην τεχνολογία προσφέρουν ελπίδα για την εξεύρεση λύσεων. εάν μπορεί να εντοπιστεί το υποκείμενο ζήτημα.
Η μελέτη για την αντρική υπογονομότητα που δημοσιεύθηκε στο Science Advances από τον ερευνητή του Hawley Lab και του Wellcome Center Owen Davies, Ph.D., μπορεί να εξηγηθεί γιατί ορισμένοι άνδρες δεν παράγουν αρκετό σπέρμα για να γονιμοποιήσουν ένα ωάριο.
Ανδρική υπογονιμότητα: Τι έδειξε η μελέτη
Στα περισσότερα είδη που αναπαράγονται σεξουαλικά, μια κρίσιμη πρωτεϊνική δομή που μοιάζει με πλέγμα πρέπει να κατασκευαστεί σωστά για την παραγωγή σπέρματος και ωαρίων. Η ομάδα με επικεφαλής την πρώην μεταδιδακτορική ερευνητική συνεργάτιδα Katherine Billmyre, Ph.D., ανακάλυψε σε ποντίκια ότι η αλλαγή ενός μόνο και πολύ συγκεκριμένου σημείου σε αυτή τη διαδικασία προκάλεσε την κατάρρευσή της, οδηγώντας σε στειρότητα, κάτι που παρείχε εικόνα για την ανδρική υπογονιμότητα.
Η μείωση του σπέρματος, η διαδικασία κυτταρικής διαίρεσης που οδηγεί στο σπέρμα και τα ωάρια, περιλαμβάνει πολλά στάδια, ένα από τα οποία είναι ο σχηματισμός μιας μεγάλης πρωτεϊνικής δομής που ονομάζεται συναπτονηματικό σύμπλεγμα (πρωτεϊνική δομή σε μορφή σκάλας η οποία συνδέει δύο ζυγά ομόλογα χρωματοσώματα κατά τη μείωση και γίνεται ορατή με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο). Το σύμπλεγμα αυτό συγκρατεί τα ζεύγη χρωμοσωμάτων στη θέση τους προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι γενετικές ανταλλαγές που είναι απαραίτητες για να διαχωριστούν τα χρωμοσώματα στη συνέχεια σε σπέρμα και ωάρια.
Χρησιμοποιώντας τεχνικές επεξεργασίας γονιδίων, οι ερευνητές δημιούργησαν μεταλλάξεις στη συναπτονεμική πρωτεΐνη των ποντικών, επιτρέποντάς τους να μελετήσουν τον αντίκτυπο στη γονιμότητα σε ζωντανά ζώα. Ανακάλυψαν ότι μία μόνο προβλεπόμενη μετάλλαξη ήταν υπεύθυνη για τη στειρότητα που παρατηρήθηκε στα ποντίκια. Αυτό υποδηλώνει ότι το ίδιο μόριο είναι πιθανό να λειτουργεί παρόμοια στους ανθρώπους.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι τα ευρήματά τους μπορούν να βοηθήσουν στην αποκάλυψη θεμελιωδών διεργασιών που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία των αναπαραγωγικών κυττάρων. Η κατανόηση αυτών των διαδικασιών θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για μελλοντικές θεραπείες για τη στειρότητα.
Συνολικά, αυτή η έρευνα παρέχει πολύτιμες γνώσεις για τα αίτια της ανδρικής υπογονιμότητας και ανοίγει δυνατότητες για ανάπτυξη στοχευμένων θεραπειών στο μέλλον.