Πιείτε ένα ποτό με φίλους και πιθανόν να νιώσετε ομιλητικοί, φιλικοί και ανεβασμένοι. Αλλά πιείτε ένα ποτό μόνοι σας και μπορεί να νιώσετε καταθλιπτικοί. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τώρα ξέρουν γιατί συμβαίνει αυτό.
Η Kyung-An Han, Ph.D., βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, η οποία που χρησιμοποιεί μύγες των φρούτων (Drosophila melanogaster) για τη μελέτη του αλκοολισμού. υποστηρίζει:
«Τα κοινωνικά περιβάλλοντα, επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο τα άτομα αντιδρούν στο αλκοόλ, αλλά δεν υπάρχει κάποια μηχανιστική μελέτη για το πώς και γιατί συμβαίνει αυτό»
Τώρα, η Han και μια ομάδα καθηγητών και φοιτητών του Πανεπιστημίου του Τέξας (UTEP), έχουν κάνει ένα βασικό βήμα στην κατανόηση της νευροβιολογικής διαδικασίας πίσω από το κοινωνικό ποτό και το πώς ενισχύει τα συναισθήματα ευφορίας.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Addiction Biology, εντοπίζει την περιοχή του εγκεφάλου που διεγείρεται από το κοινωνικό ποτό και μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση του πώς οι άνθρωποι γίνονται ευάλωτοι στη διαταραχή χρήσης αλκοόλ (AUD), μια ασθένεια που επηρέασε σχεδόν 29,5 εκατομμύρια ανθρώπους μόνο το περασμένο έτος, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Κατάχρησης Αλκοόλ και Αλκοολισμού της Αμερικής.
Όπως φαίνεται, οι «μεθυσμένες» μύγες, δεν διαφέρουν πολύ από τους μεθυσμένους ανθρώπους. Αν και μπορεί οι μύγες να φαίνονται μια ασυνήθιστη επιλογή από την οποία να αντληθεί γνώση για την ανθρώπινη συμπεριφορά, αυτά τα έντομα μοιράζονται περίπου το 75% των ίδιων γονιδίων που προκαλούν ανθρώπινες ασθένειες, εξήγησε η Han.
Πώς διεξήχθη η μελέτη
Χρησιμοποιώντας μύγες, η Han και η ομάδα της, προσπάθησαν να δείξουν ότι η αιθανόλη, το αλκοόλ στα ποτά, προκαλεί διαφορετικές αντιδράσεις σε μεμονωμένα και ομαδικά περιβάλλοντα και ότι η ντοπαμίνη, η ορμόνη του εγκεφάλου που παίζει ρόλο στην ευχαρίστηση, το κίνητρο και τη μάθηση, είναι ένας βασικός παράγοντας για αυτό το φαινόμενο.
Τα πειράματα, περιλάμβαναν την έκθεση μυγών, είτε μόνες είτε σε ομαδικό περιβάλλον, σε ατμούς αιθανόλης και τη μέτρηση της μέσης ταχύτητας τους, για τον προσδιορισμό του βαθμού απόκρισης τους στην αιθανόλη.
Τα αποτελέσματα της μελέτης
Ενώ οι μύγες που «έπιναν μόνες» εμφάνισαν μια μικρή αύξηση της κίνησης, οι μύγες που εκτέθηκαν σε αιθανόλη σε ομαδικό περιβάλλον, εμφάνισαν σημαντικά αυξημένη ταχύτητα και κίνηση.
Στη συνέχεια, η ομάδα προχώρησε σε δοκιμή, για να διαπιστώσει εάν η ντοπαμίνη παίζει ρόλο στην αντίδραση των μυγών στην αιθανόλη, συγκρίνοντας μια ομάδα ελέγχου της οποίας η ντοπαμίνη ρυθμιζόταν φυσικά από τον εγκέφαλο, με μια πειραματική ομάδα που είχε αυξημένα επίπεδα ντοπαμίνης.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι οι μύγες, ανεξάρτητα από το αν είχαν φυσιολογικά ή αυξημένα επίπεδα ντοπαμίνης, είχαν παρόμοια αντίδραση στην αιθανόλη σε μεμονωμένο περιβάλλον – μια μικρή αύξηση της δραστηριότητας. Αλλά σε κοινωνικά περιβάλλοντα, οι μύγες με αυξημένη ντοπαμίνη εμφάνισαν ακόμη μεγαλύτερη υπερκινητικότητα από το συνηθισμένο.
«Αποδείξαμε ότι τόσο το κοινωνικό περιβάλλον όσο και η ντοπαμίνη, δρουν μαζί για την αυξημένη απόκριση των μυγών στην αιθανόλη», δήλωσε η Han.
Η τελική εργασία της ομάδας, ήταν να εντοπίσει ποιος από τους πέντε υποδοχείς ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, είναι ο μεγαλύτερος συντελεστής σε αυτή τη διαδικασία. Διαπίστωσε, ότι ο υποδοχέας ντοπαμίνης D1, ήταν πιο σημαντικός για την απόκριση των μυγών στην αιθανόλη σε κοινωνικό περιβάλλον.
«Το γονίδιο του ανθρώπινου υποδοχέα D1 συνδέεται με τη Διαταραχή Χρήσης Αλκοόλ (AUD) και αυτή η μελέτη, παρέχει πειραματική επικύρωση για αυτό. Για εμάς, η ταυτοποίηση του υποδοχέα D1 είναι κρίσιμη, καθώς δίνει στους ερευνητές στο UTEP ένα σχέδιο για περαιτέρω μελέτες», εξήγησε η Han.
«Η δουλειά μας παρέχει επιστημονικές γνώσεις, για την υποστήριξη της ιδέας ότι ο εγκέφαλος ερμηνεύει και επεξεργάζεται το κοινωνικό περιβάλλον ενός ατόμου και αυτό το σήμα, συμπίπτει με το σύστημα ντοπαμίνης, που ενεργοποιείται επίσης από την κατανάλωση αλκοόλ», δήλωσε ο Paul Rafael Sabandal, επίκουρος καθηγητής βιολογικών επιστημών και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.
«Μας δίνει ως ερευνητές μια ιδέα για το ποια περιοχή και συστατικά του εγκεφάλου, μπορούν να χρησιμεύσουν ως σημείο σύγκλισης, για όλα τα ερεθίσματα που συμβάλλουν στο AUD.»
Το επόμενο βήμα της ομάδας, είναι να διερευνήσει τις λεπτομέρειες με τις οποίε, ο υποδοχέας ντοπαμίνης D1, χρησιμεύει ως κοινό σημείο σύνδεσης, για τα σήματα που σχετίζονται με την αιθανόλη, την κοινωνική αλληλεπίδραση και τη Διαταραχή Χρήσης Αλκοόλ.
Η Han δήλωσε:
«Η ευκαιρία να δουλέψουμε σε έργα, των οποίων το θετικό αντίκτυπο μπορεί να εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα, είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους έγινα επιστήμονας. Είναι όμορφο να γνωρίζουμε, ότι η δουλειά μας έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει τους ανθρώπους να ζήσουν μία καλύτερη ζωή και η ομάδα μας θα συνεχίσει να επιδιώκει την επίτευξη αυτού του στόχου.»