Η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει απεριόριστες δυνατότητες. Ο Καθηγητής Περικλής Μήτκας που παρακολουθεί τις εξελίξεις επιχείρησε ένα άλμα στο μέλλον.
Τι είναι η μετά θάνατον ζωή; Θα μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε, να σκεφτόμαστε, να έχουμε επαφή με το περιβάλλον μέσα από ένα σκληρό δίσκο και κάποιο αισθητήρα που θα μας φέρνει σε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον; Θα μπορούμε να «ζούμε» μέσα σε σκληρούς δίσκους σε ένα ράφι ή τσιπάκια σε μια κάρτα υπολογιστή;
Τα ερωτήματα απασχολούν την επιστημονική κοινότητα μετά την αλματώδη ψηφιακή εξέλιξη και την ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Για «άλμα στο… μέλλον», μίλησε ο πρόεδρος της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ), τέως πρύτανης του ΑΠΘ, Περικλής Μήτκας, σε ειδική ενότητα για την εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης στο πλαίσιο της πρόσφατης επετειακής εκδήλωσης για τα 100 χρόνια του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
Ψηφιακή αθανασία
«Αν βέβαια καταφέρουμε να διαβάσουμε το ανθρώπινο μυαλό, μπορούμε να το γράψουμε, να το μεταφέρουμε, έχουμε πετύχει την ψηφιακή αθανασία», ανέφερε ο κ.Μήτκας, που ως καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ, παρακολουθεί στενά την εξέλιξη αυτής της τεχνολογίας.
Επιχειρώντας ένα «άλμα στο μέλλον» όπως είπε, αναφέρθηκε σε έναν άλλο δρόμο, αυτόν που στοχεύει στην δημιουργία μοντέλου του ανθρώπινου εγκεφάλου. Άρα αν έχουμε ένα μοντέλο που είναι αρκετά κοντά στην πραγματικότητα μπορούμε να το προγραμματίσουμε, να εγγράψουμε και στις δύο περιπτώσεις, αυτό είναι λίγο πιο επικίνδυνο γιατί αν μπορούμε να… γράψουμε μια προσωπικότητα, να παρέμβουμε δηλαδή σε αυτό που θα διαβάσουμε και να το γράψουμε, τότε μπορούμε και να το μεταγράψουμε και να δημιουργήσουμε ένα αντίγραφο, να δημιουργήσουμε κι άλλα αντίγραφα ή να δημιουργήσουμε τροποποιημένα αντίγραφα και να τα ελέγξουμε.
Τεχνητή Νοημοσύνη: Τα ηθικά ζητήματα που εγείρουν οι εφαρμογές της στην Υγεία
«Τι θα είμαστε; Τι είναι η μετά θάνατον ζωή; Θα μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε, να σκεφτόμαστε, να έχουμε επαφή με το περιβάλλον μέσα από ένα σκληρό δίσκο και κάποιο αισθητήρα που θα μας φέρνει σε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον; Σκληροί δίσκοι σε ένα ράφι ή τσιπάκια σε μια κάρτα υπολογιστή; Αυτό το κομμάτι χάρτου λέγεται dual in line memory module και το αρκτικόλεξο λέγεται DIMM. Άρα, πολλοί digital immortals κάπου είτε σε μια καρτέλα, σε ένα ράφι, είτε στο cloud», ανέφερε, θέτοντας ορισμένα ερωτήματα:
- Εάν, όταν, κατά την άποψή μου, συμβεί αυτό, θα μπορούν οι ζωντανοί να επικοινωνήσουν με DIMM; Με κάποια προσωπικότητα που έχει φύγει από τον φυσικό κόσμο, αλλά έχει πετύχει την ψηφιακή αθανασία;
- Ποιος από τους ζωντανούς θα μπορεί να τους επισκεφθεί; Μόνο οι δικοί τους άνθρωποι; Οποιοιδήποτε άλλοι;
- Ποιος αποφασίζει ποιο μέρος ενός DIMM μπορεί να δει ένας ζωντανός; Σίγουρα δε θέλουμε όλες μας τις προσωπικές στιγμές να τις ανοίξουμε σε όλο τον κόσμο. Μόνο αυτές που ενδεχομένως θα θέλαμε να μείνουν στην αιωνιότητα.
- Μπορούν τα DIMMs να επικοινωνήσουν μεταξύ τους;
- Μπορούν τα DIMMs να συμμετέχουν σε συναλλαγές;
- Τι γίνεται η περιουσία τους; Εξακολουθεί να τους ανήκει;
- Εξακολουθούν να έχουν δικαιώματα; Ποιος είναι υπεύθυνος για το αποτέλεσμα;
- Τα DIMMs διατηρούν την ατομική τους κατάσταση ή γίνονται μέρος μιας συλλογικότητας;
- Μπορούν τα DIMMs να συνεχίσουν να εξελίσσονται;
- Τα DIMMs πεθαίνουν ποτέ; Ποιος το αποφασίζει;
Ίσως το πιο βασικό ερώτημα, όπως είπε ο κ.Μήτκας, είναι ποιος πληρώνει το κόστος διατήρησης των DIMMS τον ηλεκτρονικό στον ψηφιακό τον κόσμο. «Μπορεί ας πούμε, η εταιρεία η οποία έχει τα δεδομένα αυτά, να ζητά λεφτά διαρκώς από τους επιγόνους για να το κρατήσει εν ζωή εντός εισαγωγικών; Και κάτι ακόμη εγώ… τρόμαξα από τις δυνατότητες του chatgpt που είμαι μηχανικός υπολογιστών. Είναι εκπληκτικό είναι γοητευτικό, αλλά το ότι ήρθε τόσο γρήγορα κανείς από μας δεν το περίμενε».