Νέα έρευνα αποκάλυψε ότι, όταν πραγματοποιείται τακτικά, μια εξαιρετικά απλή μέθοδος μπορεί να παρατείνει σημαντικά τις περιόδους χωρίς πόνο για ενήλικες με οσφυαλγία, αποδεικνύοντας την αποτελεσματικότητά της και την οικονομική του δυνατότητα ως προληπτικό μέτρο.
Ο πόνος στη μέση επηρεάζει περίπου 800 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως και είναι η κύρια αιτία αναπηρίας και μειωμένης ποιότητας ζωής. Τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια οσφυαλγίας είναι επίσης πολύ συχνά, με επτά στους 10 ανθρώπους που αναρρώνουν από ένα επεισόδιο να παρουσιάζουν υποτροπή εντός ενός έτους.
Ασκήσεις για οσφυαλγία: Ποιες μπορώ να κάνω και ποιες να αποφεύγω
Η πρωτοποριακή μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου Macquarie, λοιπόν, διαπίστωσε ότι οι ενήλικες με ιστορικό οσφυαλγίας παρουσίασαν σχεδόν διπλάσια διάρκεια χωρίς υποτροπή όταν περπατούσαν τακτικά. Η τρέχουσα βέλτιστη πρακτική για τη διαχείριση και την πρόληψη του πόνου στην μέση προτείνει έναν συνδυασμό άσκησης και εκπαίδευσης. Ωστόσο, ορισμένες μορφές άσκησης δεν είναι προσιτές σε πολλούς ανθρώπους λόγω του υψηλού κόστους, της πολυπλοκότητας και της ανάγκης για επίβλεψη.
Πώς διεξήχθη η κλινική δοκιμή του Πανεπιστημίου Macquarie για την οσφυαλγία
Μια κλινική δοκιμή από την ομάδα έρευνας του Πανεπιστημίου Macquarie για τον πόνο στη σπονδυλική στήλη εξέτασε εάν το περπάτημα θα μπορούσε να είναι μια αποτελεσματική, οικονομικά αποδοτική και προσβάσιμη παρέμβαση.
Πρέπει να περπατάτε 10.000 βήματα την ημέρα; 4 οφέλη για την υγεία εάν το καταφέρετε
Η δοκιμή παρακολούθησε 701 ενήλικες που είχαν πρόσφατα αναρρώσει από ένα επεισόδιο οσφυαλγίας, κατανέμοντας τυχαία τους συμμετέχοντες είτε σε εξατομικευμένο πρόγραμμα βάδισης και έξι εκπαιδευτικές συνεδρίες καθοδηγούμενες από φυσιοθεραπευτή για έξι μήνες, είτε σε μια ομάδα ελέγχου. Οι ερευνητές παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες για ένα έως τρία χρόνια, ανάλογα με το πότε εντάχθηκαν στη δοκιμή, και τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν τώρα στο The Lancet.
Ο ανώτερος συγγραφέας της εργασίας, καθηγητής Φυσικοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο Macquarie, Mark Hancock, λέει ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να έχουν βαθιά επίδραση στον τρόπο διαχείρισης του πόνου στη μέση.
«Η ομάδα παρέμβασης είχε λιγότερα περιστατικά πόνου που περιορίζει τη δραστηριότητα σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου και μεγαλύτερη μέση περίοδο πριν εμφανιστεί υποτροπή, με διάμεσο 208 ημέρες σε σύγκριση με 112 ημέρες», λέει ο καθηγητής Hancock.
«Το περπάτημα είναι μια άσκηση χαμηλού κόστους, ευρέως προσβάσιμη και απλή στην οποία σχεδόν ο καθένας μπορεί να κάνει, ανεξάρτητα από τη γεωγραφική θέση, την ηλικία ή την κοινωνικοοικονομική κατάσταση», πρόσθεσε ο ειδικός.
«Δεν γνωρίζουμε ακριβώς γιατί το περπάτημα είναι τόσο καλό για την πρόληψη του πόνου στη μέση, αλλά είναι πιθανό να περιλαμβάνει τον συνδυασμό των απαλών ταλαντευτικών κινήσεων, τη φόρτιση και την ενίσχυση των δομών και των μυών της σπονδυλικής στήλης, τη χαλάρωση και την ανακούφιση από το στρες και την απελευθέρωση ενδορφινών», συνέχισε ο καθηγητής Hancock και κατέληξε:
«Και φυσικά, γνωρίζουμε επίσης ότι το περπάτημα έχει πολλά άλλα οφέλη για την υγεία, συμπεριλαμβανομένης της καρδιαγγειακής υγείας, της οστικής πυκνότητας, του υγιούς βάρους και της βελτίωσης της ψυχικής υγείας».
Το περπάτημα έχει καλή σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας και προσβασιμότητας
Η επικεφαλής συγγραφέας Δρ. Natasha Pocovi λέει ότι εκτός από το ότι παρείχε στους συμμετέχοντες μεγαλύτερες περιόδους χωρίς πόνο, το πρόγραμμα ήταν πολύ οικονομικό.
«Όχι μόνο βελτίωσε την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, αλλά μείωσε την ανάγκη τους τόσο να αναζητήσουν υποστήριξη υγειονομικής περίθαλψης όσο και τον χρόνο που αφαιρέθηκε από την εργασία κατά περίπου στο μισό», λέει η Δρ. Pocovi και καταλήγει:
«Οι παρεμβάσεις που βασίζονται στην άσκηση για την πρόληψη του πόνου στην πλάτη και έχουν διερευνηθεί προηγουμένως είναι τυπικά ομαδικές και χρειάζονται στενή κλινική επίβλεψη και ακριβό εξοπλισμό, επομένως είναι πολύ λιγότερο προσβάσιμες στην πλειοψηφία των ασθενών. Η μελέτη μας έδειξε ότι αυτό το αποτελεσματικό και προσιτό μέσο άσκησης έχει τη δυνατότητα να εφαρμοστεί με επιτυχία σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από άλλες μορφές άσκησης».
Για να βασιστεί σε αυτά τα ευρήματα, η ομάδα ελπίζει τώρα να διερευνήσει πώς μπορούν να ενσωματώσουν την προληπτική προσέγγιση στη συνήθη φροντίδα ασθενών που εμφανίζουν υποτροπιάζουσα οσφυαλγία.