Ισχιαλγία: Συμπτώματα, πόσο διαρκεί – Οι 7 παράγοντες που την προκαλούν

Η ισχιαλγία προκαλεί έναν από τους συχνότερους πόνους για άτομα ηλικίας μεταξύ των 30 έως 60 ετών και στα δύο φύλα. Πόσο διαρκεί ο πόνος και ποιοι παράγοντες την προκαλούν;

Με τον όρο ισχιαλγία περιγράφεται ο πόνος στο πόδι ο οποίος οφείλεται σε πίεση ή ερεθισμό του ισχιακού νεύρου. Το ισχιακό νεύρο είναι το μεγαλύτερο νεύρο του σώματος που ξεκινά από την οσφυϊκή μοίρα και εκτείνεται βαθιά στο γλουτό, στο πίσω μέρος του μηρού, του γόνατος μέχρι και το πέλμα του ποδιού. Συνήθως, η ισχιαλγία εκδηλώνεται μόνο στη μία πλευρά του σώματος.

Πρόκειται για έναν από τους συχνότερους πόνους για άτομα ηλικίας μεταξύ 30 και 60 ετών και στα δύο φύλα, που μπορεί να αφορά μέρος του ποδιού ή ολόκληρο το πόδι και επηρεάζει την ποιότητα της ζωής του ασθενής.

Ποια είναι τα συμπτώματα της ισχιαλγίας

Τα συμπτώματα της ισχιαλγίας τείνουν να εμφανίζονται ξαφνικά και μπορεί να διαρκέσουν για μέρες ή εβδομάδες.

• Πόνος που επιδεινώνεται με την κίνηση: Ο πόνος θυμίζει κάψιμο ή ιδιαίτερα έντονη πίεση που ξεκινά από τη μέση ή το γλουτό, στο μηρό και μπορεί να συνεχίζει μέχρι την πίσω επιφάνεια του γονάτου ή να κατεβαίνει ακόμη παρακάτω έως τον αστράγαλο ή και τα δάκτυλα του ποδιού.
• Μούδιασμα ή αδυναμία στα πόδια, η οποία συνήθως γίνεται αισθητή κατά μήκος του ισχιακού νεύρου σας.
• Αίσθηση τσιμπήματος, η οποία συνεπάγεται ‘μυρμήγκιασμα’ στα δάχτυλα των ποδιών.

Ποιες είναι οι συνηθέστερες αιτίες που  προκαλούν ισχιαλγία

• Δισκοκήλη: Δηλαδή πίεση του νεύρου από κάποιο μεσοσπονδύλιο δισκο.
• Οσφυϊκή Στένωση: Στην περίπτωση αυτή, ο σπονδυλικός σωλήνας στενεύει. Η συνηθέστερη αιτιολογία είναι η οσφυϊκή σπονδύλωση, δηλαδή η φθορά (γήρανση) της σπονδυλικής στήλης.
• Σπονδυλολίσθηση: μετατόπιση ενός σπονδύλου .Η συνηθέστερη αιτία είναι η εκφύλιση της σπονδυλικής στήλης.
• Μυικός σπασμός ή φλεγμονή των μυών της ράχης ή της πυέλου
• Διαταραχή της ιερολαγονίου άρθρωσης
• Σύνδρομα παγίδευσης νεύρων

Οι 6 παράγοντες κινδύνου που οδηγούν στην ισχιαλγία

1. 1. Η ηλικία: Με την ηλικία αυξάνεται η φθορά της σπονδυλικής στήλης, δηλαδή οι πιθανές δισκοκήλες, στενώσεις κλπ. άτομα στα 30 και 40 τους έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν ισχιαλγία και σε μεγαλύτερα ποσοστά οι γυναίκες.
   2. Το επάγγελμα: Εργασία η οποία απαιτεί να σηκώνει κανείς βάρη ή να κάθεται για πολύ ώρα ενδέχεται να επιβαρύνει τη σπονδυλική στήλη.
   3. Ο σακχαρώδης διαβήτης: Ο σακχαρώδης διαβήτης σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα για ισχιαλγία
   4. Ο καθιστικός τρόπος ζωής: Τα άτομα που κάθονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και είναι σωματικά αδρανή είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ισχιαλγία, σε σύγκριση με πιο ενεργά άτομα.
   5. Η παχυσαρκία: Το υπερβολικό βάρος ή η παχυσαρκία μπορεί να ασκήσει επιπλέον πίεση στη μέση, αυξάνοντας τον κίνδυνο ισχιαλγίας.
   6. Η γενετική προδιάθεση: Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να έχουν γενετική προδιάθεση για την εμφάνιση προβλημάτων στην πλάτη, συμπεριλαμβανομένης της ισχιαλγίας.
   7. Άλλοι παράγοντες: Κάπνισμα, έλλειψη βιταμίνης Β12

Πόσο διαρκεί ο πόνος της ισχιαλγίας

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ισχιαλγία υποχωρεί από μόνη της και οι ασθενείς αναρρώνουν εντός 2-6 εβδομάδων. Στο οξύ στάδιο της ισχιαλγίας ο πόνος συνήθως υποχωρεί μέσα σε 6 με 12 εβδομάδες. Αν ο πόνος συνεχιστεί μιλάμε για χρόνιο πόνο και πρέπει άμεσα να συμβουλευτείτε έναν ειδικό επαγγελματία υγείας για την αντιμετώπιση του. Μπορείτε όμως να αποφύγετε να γίνει ο πόνος στη μέση χρόνιος και γίνετε με προληπτικές κινήσεις αλλά και με την άμεση αντιμετώπισή του στο οξύ στάδιο ακολουθώντας τις συμβουλές και τη θεραπεία του φυσικοθεραπευτή.

Διάγνωση και θεραπεία της ισχιαλγίας

Η διάγνωση περιλαμβάνει αξονική ή μαγνητική τομογραφία και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί ο θεράπων ιατρός να ζητήσει ηλεκτρομυογραφία. Οι περισσότερες άνθρωποι αναρρώνουν εντός 2-6 εβδομάδων από ισχιαλγία χωρίς επιπλοκές.

Οταν προκύψει η ισχιαλγία ο ασθενής θα πρέπει να ξεκουραστεί ώστε να μειωθεί η φλεγμονή. Βοηθάει το να ξαπλώσει σε εμβρυϊκή στάση, καθώς επίσης, η λήψη θεραπείας ( παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη) για την ανακούφιση από τον πόνο και Φυσικοθεραπεία.

Η χειρουργική επέμβαση σπάνια είναι αναγκαία, αλλά αποτελεί μια επιλογή εάν τα συμπτώματα είναι ιδιαίτερα έντονα, δεν έχουν ανταποκριθεί σε άλλες θεραπείες και συνεχίζουν να επιδεινώνονται.