Μια νέα μελέτη σε ποντίκια διαπίστωσε ότι περιορίζοντας ένα συγκεκριμένο αμινοξύ στη διατροφή, επιβραδύνθηκαν οι επιπτώσεις της γήρανσης, επεκτάθηκε η διάρκεια ζωής τους και ενισχύθηκε η απώλεια βάρους.
Οι επιστήμονες αναρωτιούνται τώρα αν αυτά τα ευρήματα της εργασίας που δημοσιεύθηκε στο Cell Metabolism θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να βελτιώσουν τη μακροζωία και την ποιότητα ζωής τους.
Η ισολευκίνη είναι ένα από τα τρία αμινοξέα διακλαδισμένης αλύσου που χρησιμοποιεί το ανθρώπινο σώμα για την κατασκευή πρωτεϊνών. Είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας, αλλά καθώς τα κύτταρα δεν μπορούν να το παράγουν από την αρχή, πρέπει να το λαμβάνουμε από πηγές όπως τα αυγά, τα γαλακτοκομικά, η πρωτεΐνη σόγιας και τα κρέατα.
Αλλά πάντα υπάρχει κάτι καλό. Προηγούμενη έρευνα που χρησιμοποίησε δεδομένα από μια έρευνα του 2016-2017 σε κατοίκους του Ουισκόνσιν βρήκε ότι τα επίπεδα διατροφικής ισολευκίνης συνδέονται με τη μεταβολική υγεία και ότι τα άτομα με υψηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος κατανάλωναν γενικά πολύ μεγαλύτερες ποσότητες του αμινοξέος.
«Διαφορετικά συστατικά της διατροφής έχουν αξία και αντίκτυπο πέρα από τη λειτουργία τους ως θερμίδες, και έχουμε ψάξει για ένα συστατικό που πολλοί άνθρωποι μπορεί να καταναλώνουν πάρα πολύ», λέει ο ερευνητής μεταβολισμού Dudley Lamming από το Πανεπιστήμιο του Wisconsin, ο οποίος συμμετείχε και στις δύο μελέτες.
«Είναι ενδιαφέρον και ενθαρρυντικό να πιστεύουμε ότι μια διατροφική αλλαγή θα μπορούσε να κάνει μια τόσο μεγάλη διαφορά στη διάρκεια ζωής και σε αυτό που ονομάζουμε “διάρκεια υγείας” ακόμη και όταν ξεκινά στη μέση ηλικία», πρόσθεσε ο ειδικός.
Η μελέτη για την ισολευκίνη
Μια γενετικά διαφορετική ομάδα ποντικών τράφηκε είτε με δίαιτα που περιείχε 20 κοινά αμινοξέα ως ομάδα ελέγχου, είτε με δίαιτα όπου όλα τα αμινοξέα μειώθηκαν κατά περίπου δύο τρίτα είτε με δίαιτα όπου μόνο η ισολευκίνη μειώθηκε κατά την ίδια ποσότητα.
Τα ποντίκια ήταν περίπου έξι μηνών στην αρχή της μελέτης, η οποία είναι αντίστοιχη με την ηλικία ενός ατόμου 30 ετών. Τα τρωκτικά μπορούσαν να φάνε όσο ήθελαν, αλλά μόνο από το συγκεκριμένο είδος φαγητού που παρεχόταν στην ομάδα τους.
Ο περιορισμός της διατροφικής ισολευκίνης αύξησε τη διάρκεια ζωής και τη διάρκεια της υγείας των ποντικών, μείωσε την ευθραυστότητά τους και προώθησε την απώλεια βάρους και τον γλυκαιμικό έλεγχο. Τα αρσενικά ποντίκια είχαν αύξηση της διάρκειας ζωής τους κατά 33% σε σύγκριση με εκείνα των οποίων η ισολευκίνη δεν ήταν περιορισμένη και τα θηλυκά είχαν αύξηση 7%.
Αυτά τα ποντίκια σημείωσαν επίσης καλύτερες επιδόσεις σε 26 μετρήσεις υγείας, συμπεριλαμβανομένης της μυϊκής δύναμης, της αντοχής, των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, της χρήσης της ουράς και της τριχόπτωσης.
Τα αρσενικά ποντίκια αυτής της ομάδας είχαν λιγότερη διεύρυνση του προστάτη που σχετίζεται με την ηλικία και λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκινικούς όγκους που είναι κοινοί στα διάφορα στελέχη ποντικών.
Περιέργως, τα ποντίκια που έλαβαν τροφή χαμηλής ισολευκίνης έτρωγαν επίσης σημαντικά περισσότερες θερμίδες από τα άλλα. Αλλά αντί να πάρουν βάρος, έκαιγαν περισσότερη ενέργεια και διατήρησαν πιο χαμηλό σωματικό βάρος, παρόλο που τα επίπεδα δραστηριότητάς τους δεν ήταν διαφορετικά.
Τα συμπεράσματα των επιστημόνων
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο περιορισμός της ισολευκίνης στους ανθρώπους, είτε με δίαιτα είτε με φαρμακευτικά μέσα, έχει τη δυνατότητα να αποφέρει παρόμοια αντιγηραντικά αποτελέσματα -αν και, όπως με όλες τις μελέτες σε ποντίκια, δεν θα γνωρίζουμε με βεβαιότητα μέχρι να δοκιμαστεί πραγματικά σε ανθρώπους.
Αν και η τροφή που παρέχεται στα ποντίκια ήταν ελεγχόμενη, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η διατροφή είναι μια απίστευτα πολύπλοκη χημική αντίδραση και μπορεί να υπάρχουν και άλλα διατροφικά συστατικά που εμπλέκονται στην παραγωγή αυτών των αποτελεσμάτων.
Ο περιορισμός της πρόσληψης πρωτεϊνών γενικά, για παράδειγμα, έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στο σώμα, στα ποντίκια και στον άνθρωπο.
Η μετάφραση αυτής της έρευνας για ανθρώπινη χρήση στον πραγματικό κόσμο είναι πιο περίπλοκη από τη μείωση της πρόσληψης τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, παρόλο που αυτός είναι ο απλούστερος τρόπος περιορισμού της πρόσληψης ισολευκίνης.
Το επίπεδο περιορισμού αμινοξέων ήταν σταθερό σε όλα τα πειράματα και οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι μπορεί να απαιτηθεί περισσότερη λεπτομέρεια για βέλτιστα αποτελέσματα σε διαφορετικά στελέχη και φύλα ποντικών. «Δεν μπορούμε απλώς να αλλάξουμε τα πάντα με στόχο μια δίαιτα χαμηλής ισολευκίνης», λέει ο Δρ. Lamming.
«Αλλά η στόχευση αυτών των πλεονεκτημάτων σε ένα μόνο αμινοξύ μας φέρνει πιο κοντά στην κατανόηση των βιολογικών διεργασιών και ίσως πιθανών παρεμβάσεων για τον άνθρωπο, όπως ένα φάρμακο που αναστέλλει την ισολευκίνη», καταλήγει ο ειδικός.